Wel. Dat was me het feestje wel gisterenavond. In het kader van de multiculturaliteit hebben wij van Turkske gedaan, namelijk. Woensdag weer.
*demonisch gelach*
Eigenlijk heb ik nu het kostbaarste materiele bezit van de voorzitter in mijn klauwen. Denk aan wat ik daar allemaal mee zou kunnen doen. Verkopen voor veel geld aan marketeers (Wie is de blogger? Hoe denkt hij? Wat drijft hem?), bijvoorbeeld. Of al zijn ideeën stelen en als mijn eigen genialiteit voorstellen! Het schijnt dat dat werkt, en vaak krijgt ge er nog promotie voor ook. Mwha.
Of doen wat ik er nu mee gedaan heb, natuurlijk: klaargelegd op tafel bij mijn sjakosj om vandenavond binnen te steken bij hem thuis. De rekker er nog proper rond en al.
Ik heb immers een identiek exemplaar (vandaar dat die van hem in mijn plastiekzak beland is, trouwens) en ik zou er het hart van in zijn moest iemand dat heiligdom schenden.
Een mens en zijn Moleskine: dat zijn banden voor het leven, jong.
Getallen die voorbij zijn.
Drie. Aantal examenweken.
96. Aantal mondelinge examens.
106. Aantal schriftelijke examens.
89. Aantal praktijkexamens.
Vandaag hebben de laatste 25 studenten hun eerste zittijd bij mij afgelegd. Ik ben best trots, want die 25 zijn de enige examens die ik nog moet verbeteren, en dat betekent dat ik de afgelopen weken zeer flink ben geweest: netjes alles gecorrigeerd op het moment dat het binnenkwam en gestaag doorgewerkt, zonder pauzedagen en uitgaan.
Nu nog die 25 dus, dan punten ingeven maandag, dan delibereren, proclameren, feedback geven, tweede zits opstellen en de planning voor volgend academiejaar opstellen. En dan, op 6 juli, ga ik vijf weken met vakantie. Wahey.
Fokke gaat zo jaloers zijn jong. Bij ons in het tankstation staan de oreo’s namelijk in reclaam. Het is niet veel geld, dat weet ik nog. Drie voor iets ofzo, ik was te gefocust op mijn kinder bueno om het te onthouden. Maar niet alleen om die reclame gaat hij jaloers zijn, gewoon al om het feit dat ze hier uberhaupt verkocht worden.
Oh, ik ben er niks mee, want ik lust geen oreo’s. Maar als ik ze zou lusten, dan zou ik maar 50m moeten fietsen om er te halen. Het is bij deze definitief: Antwerpen is de laatste plek op aarde waar ze die vuile koekskes *niet* verkopen..