Oei. Geen thema. Die plotse vrijheid verlamt me eerlijk gezegd een beetje. Een mens zou bijna denken dat ik al mijn hele leven in opdracht blog, en niet pas zes dagen. Er zijn aan die zes dagen nochtans drie jaar voorafgegaan waar niemand onderwerpen gaf, en dat lukte best.

Zal ik feminisme doen, dan? Want daar valt wel wat voor te zeggen, me dunkt: in onze nieuwe regering zitten 7 vrouwen, er zijn 22 ministers. Vrouwen maken ruim de helft van het totale personeelsbestand bij de federale overheid uit. En toch is amper 14,3 procent van de mandaathouders een vrouw. Het bestuur van mijn stad besloot vrouwen te verbieden te kiezen wat ze op hun hoofd dragen. Vrouwen verdienen nog steeds 20% minder dan mannen. Een sterke vrouw is een bitch, een flirterige vrouw een hoer. Een sterke man is een beer, een flirterige man een Don Juan.
Een Franse presidentskandidate werd in de media afgemaakt om haar vrouwelijkheid, net als een Gentse minister om haar rode zomerjurk op één mei.
Gemiddeld besteden vrouwen per week tien uur meer aan het huishouden dan mannen. Ze twee uur meer tijd aan hun kinderen en de opvoeding dan mannen: meer dan drieëneenhalf uur versus anderhalf uur. Een gemiddelde vrouw kookt wekelijks acht uur, een gemiddelde man drie uur. Vrouwen wassen en strijken wekelijks bijna drieëneenhalf uur, mannen nog geen halfuur.

Ikzelf heb geluk, jawel. Mijn mama en papa runnen hun eigen bedrijf, gelijkwaardig naast elkaar. Officieel is mijn mama zelfs de zaakvoerder, dus qua feministisch voorbeeld kan dat wel tellen. Mijn lief is, ondanks zijn mannelijkheid, een bijzonder geëmancipeerd wezen. Ik ben mijn eigen mens, en hij draagt mij op handen. Zoals ik hem.
Ik word bovendien omringd door sterke vrouwen en mannen, die geen schrik hebben van enig rolpatroondoorbreken. Als ik echter kijk naar hoe behoudensgezind studierichtingen worden gekozen, bijvoorbeeld, of wie er aan de schoolpoort staat te wachten op de kroost, dan besef ik dat er nog veel werk aan de winkel is.

De wijvenweek had weinig met feminisme te maken, zo lijkt het misschien. Een hele week hebben wij massaal geschreven over alles wat een bevestiging was van het meest clichématige dat over vrouwen kan gezegd worden. Dat was leutig en ik heb mij bijzonder geamuseerd. Maar de directe oorzaak reden, lieve lezers, was wel degelijk geëmancipeerd te noemen.

Toen onlangs de uitslag van de bwards bekend werd gemaakt, weerklonk de kreet dat het weer allemaal wijvenblogs waren die de plak zwaaiden.’Ge weet gulder niet wat dat is zekers, een wijvenblog?’; dachten wij meermaals, want vrouwelijke bloggers schrijven helemaal niet constant over puur vrouwelijke onderwerpen.Tot nu.

We hebben de afgelopen week ten gronde bewezen dat we onszelf uitstekend kunnen relativeren. En het internet, dat een mannenbastion par excellence is, heeft een week lang een bijzonder vrouwelijke stem gehad. Ik ben daar zeer van onder de indruk.

Hopelijk heeft deze week aan alle deelneemsters heeft laten zien dat een weblog een stem kan zijn. Om in dialoog te treden, om te vertellen, om meningen te verkondigen.
Ik heb de afgelopen zeven dagen veel nieuwe blogs leren kennen. Van ongetwijfeld zeer sterke, mooie vrouwen. Ik blijf ze volgen, ook na deze wijvenweek. En ik hoop in de komende weken, maanden en jaren die vele vrouwenstemmen te mogen horen. Ik kijk ernaar uit om de verhalen te lezen over hun mannen en hun kinderen maar ook over hun werk, het leven, hun meningen en visies. Sterk als dat moet, grappig als dat kan, met emoties als dat gepast is. Maar altijd vrouwelijk, als het voor u hetzelfde blijft.

Bedankt lieve dames, en lieve meneren, voor deze bijzonder leuke week. Lilith kwam het ook al te zeggen: U rockt.