Letterlijk dan.
Het is dus niet dat mijn teer meisjehart aan dingelen werd vergruizeld door een bruut met bakkenbaarden ofzo, voor u naar uw gsm grijpt, juffrouw.
Neen, het is dat ik vanmiddag de treden van onze nog in elkaar te vijzen trap heb versleurd naar de andere kamer. Het waren er dertien en ze moesten in één keer, dat spreekt. U denkt toch niet dat we de afstand naar de andere kamer *twee* keer zouden afleggen? [insert hoongelach]
De man met de bakkenbaarden was bovendien op de mezzanine een vloer aan het vastvijzen en deze sterke onafhankelijke vrouw was te trots om hulp te vragen. Sterk, dat slaat op mijn karakter en niet op mijn fysiek. Q.E.D.

En zo komt het dat de man met de bakkenbaarden daarnet voltaren-gel op de rug van de sterke vrouw heeft mogen smeren. En dat ik mij nu zit af te vragen hoe ik in godsnaam de afstand van de zetel naar mijn bed ga overbruggen.

En morgen ga ik muren schilderen. Jeej.