Bon. Het staat vast: Imelda Marcos is zo zot als Eddy Wally na een LSD-trip. Mooi programma trouwens, dat van Annemie Dingske. Volgende week weer kijken.
Vanmiddag, om 18.30 nieuw uur, werd Gent onafhankelijk verklaard. Een feestje dat in de vroege namiddag al begon, dat veel publiek trok, waar de West-Vlamingen hoofddoeken droegen en dat bijzonder plezant bleek. Er waren frisse pintjes, er waren fijne optredens en er waren vooral veel bekenden. Een beetje Gentse Feesten, maar dan zonder al die buitenlanders uit onze buurstaat België.
De titel komt van een oude mevrouw die op een afstandje toekeek en de zin uitsprak tegen haar gemaal. Aangevuld met “in plaats van hier pinten te staan drinken in den achternoen”.
Oei. Geen thema. Die plotse vrijheid verlamt me eerlijk gezegd een beetje. Een mens zou bijna denken dat ik al mijn hele leven in opdracht blog, en niet pas zes dagen. Er zijn aan die zes dagen nochtans drie jaar voorafgegaan waar niemand onderwerpen gaf, en dat lukte best.
Zal ik feminisme doen, dan? Want daar valt wel wat voor te zeggen, me dunkt: in onze nieuwe regering zitten 7 vrouwen, er zijn 22 ministers. Vrouwen maken ruim de helft van het totale personeelsbestand bij de federale overheid uit. En toch is amper 14,3 procent van de mandaathouders een vrouw. Het bestuur van mijn stad besloot vrouwen te verbieden te kiezen wat ze op hun hoofd dragen. Vrouwen verdienen nog steeds 20% minder dan mannen. Een sterke vrouw is een bitch, een flirterige vrouw een hoer. Een sterke man is een beer, een flirterige man een Don Juan.
Een Franse presidentskandidate werd in de media afgemaakt om haar vrouwelijkheid, net als een Gentse minister om haar rode zomerjurk op één mei.
Gemiddeld besteden vrouwen per week tien uur meer aan het huishouden dan mannen. Ze twee uur meer tijd aan hun kinderen en de opvoeding dan mannen: meer dan drieëneenhalf uur versus anderhalf uur. Een gemiddelde vrouw kookt wekelijks acht uur, een gemiddelde man drie uur. Vrouwen wassen en strijken wekelijks bijna drieëneenhalf uur, mannen nog geen halfuur.
Ikzelf heb geluk, jawel. Mijn mama en papa runnen hun eigen bedrijf, gelijkwaardig naast elkaar. Officieel is mijn mama zelfs de zaakvoerder, dus qua feministisch voorbeeld kan dat wel tellen. Mijn lief is, ondanks zijn mannelijkheid, een bijzonder geëmancipeerd wezen. Ik ben mijn eigen mens, en hij draagt mij op handen. Zoals ik hem.
Ik word bovendien omringd door sterke vrouwen en mannen, die geen schrik hebben van enig rolpatroondoorbreken. Als ik echter kijk naar hoe behoudensgezind studierichtingen worden gekozen, bijvoorbeeld, of wie er aan de schoolpoort staat te wachten op de kroost, dan besef ik dat er nog veel werk aan de winkel is.
De wijvenweek had weinig met feminisme te maken, zo lijkt het misschien. Een hele week hebben wij massaal geschreven over alles wat een bevestiging was van het meest clichématige dat over vrouwen kan gezegd worden. Dat was leutig en ik heb mij bijzonder geamuseerd. Maar de directe oorzaak reden, lieve lezers, was wel degelijk geëmancipeerd te noemen.
Toen onlangs de uitslag van de bwards bekend werd gemaakt, weerklonk de kreet dat het weer allemaal wijvenblogs waren die de plak zwaaiden.’Ge weet gulder niet wat dat is zekers, een wijvenblog?’; dachten wij meermaals, want vrouwelijke bloggers schrijven helemaal niet constant over puur vrouwelijke onderwerpen.Tot nu.
We hebben de afgelopen week ten gronde bewezen dat we onszelf uitstekend kunnen relativeren. En het internet, dat een mannenbastion par excellence is, heeft een week lang een bijzonder vrouwelijke stem gehad. Ik ben daar zeer van onder de indruk.
Hopelijk heeft deze week aan alle deelneemsters heeft laten zien dat een weblog een stem kan zijn. Om in dialoog te treden, om te vertellen, om meningen te verkondigen.
Ik heb de afgelopen zeven dagen veel nieuwe blogs leren kennen. Van ongetwijfeld zeer sterke, mooie vrouwen. Ik blijf ze volgen, ook na deze wijvenweek. En ik hoop in de komende weken, maanden en jaren die vele vrouwenstemmen te mogen horen. Ik kijk ernaar uit om de verhalen te lezen over hun mannen en hun kinderen maar ook over hun werk, het leven, hun meningen en visies. Sterk als dat moet, grappig als dat kan, met emoties als dat gepast is. Maar altijd vrouwelijk, als het voor u hetzelfde blijft.
Bedankt lieve dames, en lieve meneren, voor deze bijzonder leuke week. Lilith kwam het ook al te zeggen: U rockt.
Trouwens. Over die kinderen. Beroepshalve lees ik daar veel over en ben ik daar heel veel mee bezig. Vooral dan met de leeftijdsgroep 2-6 jaar en met ontwikkeling binnen die leeftijdsgroep.
Af en toe kom ik dan voorbij zaken die mij behoorlijk schokken en die mij echt kwaad maken.
Wist u bijvoorbeeld dat 20% van de kleuters niet ontbijt? 20%, dat is gelijk één kind op vijf. 57% van de kleuters eet niet elke dag een stuk fruit. En 72% van de kleuters eet niet elke dag groenten. Dat is drie kleuters op vier.
* pauzeert zodat u het een kunt laten inzinken *
Ik kan daar echt niet bij. Een kleuter is een kind in volle groei en die kinderen hebben vitaminen nodig, dat weten ouders toch veronderstel ik? Kind en Gezin vertelt dat soort dingen op consultatie, of niet? En u gaat me niet vertellen dat er één ouder is die zijn of haar kind bewust essentiële zaken onthoudt. Waarom dan? Kan iemand mij dat uitleggen?
Een kind tussen drie en zes jaar heeft gemiddeld zo’n 100 gram groenten per dag nodig. Een 66% van de kleuters komt daar gewoon niet aan. Ik vind dat schandalig, punt. En ik begrijp dat dat druk is, een gezin. En al wie zegt dat ik mij dat niet kan voorstellen, want ik heb geen kinderen en blahblah: bullshit. Zorgen dat je kind gezond voedsel binnenkrijgt is even belangrijk als zorgen dat het naar een leuke school gaat, zich beschermd voelt en met liefde omringd wordt. En ik weet dat vers koken soms veel tijd vraagt, maar als je het zelf niet meer kunt bolwerken: laat je kind dan op school eten ‘s middags. En maak dan in het weekend grote hoeveelheden verse soep die je in kleinere porties invriest en dan ‘s avonds met brood kunt eten. En een salade, misschien.
En alstublieft: een snickers, dat is geen tussendoortje voor een kind van drie. Een betterfood, eventueel, of een andere droge koek. Maar een tupperwarepotje met druifjes of mandarijnbillekes, een appel in stukjes gesneden, een peer, een banaan: zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
Over eten bij kleuters en koken met hen is 1 2 3 aan tafel een zeer aan te raden site. Er is ook een boekje te bestellen/in pdf af te halen dat elke ouder zou moeten lezen: er staat uitstekend in beschreven wat een kind op welke leeftijd al kan in de keuken en hoe je je kleuter meer bewust kunt maken van voedsel.
En volgende keer zullen we het eens over slaaptekort hebben zie.