Soms haal ik mijn toetsenbord een beetje uit elkaar. Het waarom situeert zich ergens in de context kattenhaar, vuiligheid, geblokkeerde toetsen. Niets bijzonders dus, en dat is ook zo moeilijk niet: toets lospeuteren, zorgen dat er niet te veel stukjes afbreken, kattenhaar vantussenprutsen, toets weer vastklikken. Geen echt genius-work. Edoch: gisterenavond bleek de spatiebalk net iets anders in elkaar te zitten dan een gewone toets. Grote paniek en ik kreeg er zowaar wat stress van. Wantgehebtdatnodiguwenspatiebalk.
Gelukkig zat Tom op de googletalk en die heeft ervaring met mensen die domme dingen doen met de computer. En hij heeft dezelfde laptop als mij, dus demonteerde hij in de gauwte ook even zijn spatiebalk. Om hem vervolgens zonder problemen vast te klikken. Toen het bij mij echter nog steeds niet lukte om de knop erop te krijgen, herhaalde hij het procédé nogmaals. Om er dan niet meer in te slagen zijn spatiebalk helemaal vast te zetten. Pushing your luck, weetwel.
Alleszins: het werkt min of meer bij mij, nu. De spatiebalk zit nog een beetje los, maar dat past wel bij mijn persoonlijkheid vind ik. En de spatiebalk van Tom zit ook een beetje los, en hoewel dat niet bij zijn persoonlijkheid past is het gelukkig ironisch en dat kan dan weer wel natuurlijk.
Iedereen blij. En Brutin is dus wel een goede helpdesk hoor, laat u keer niet zo peerpressuren.
De tag gaat over mijn eigen, trouwens. Hold your horsies.