Year: 2008

En al

2009.

Wensen alvast, voor u allen.
Niet alleen voor een fijn feest, vanavond (doet u wat voorzichtig aan met fonduestelletjes en vuurwerk? Die dingen zijn gevaarlijk, weet u), maar voor een mooi jaar in zijn geheel.

Dat alles minder erg mag zijn dan het op het eerste zicht lijkt.
Dat alles waar u naar uitkijkt de stoutste verwachtingen mag overtreffen en alles waar u tegen opziet achteraf gezien toch mag meevallen.
En vooral: dat iedereen die u graag ziet het goed stelt, dit jaar. Gezond, blij van gemoed en met veel geld om cadeautjes te kopen.

Het wordt een schoon jaar, ik voel dat.

En al

2008.

2008 is geen jaar geweest waar ik later met veel plezier aan zal terugdenken. Ik heb veel verloren, dit jaar, op veel verschillende fronten. Ik kan me geen jaar herinneren waarin ik vaker droevig was en ik heb nooit zoveel zin gehad om in hoekje te kruipen en de wereld buiten te sluiten, als dit jaar.

Inherent daaraan is dat ik ook heel wat heb gewonnen, zoals dat gaat met de pedagogische janboel die een mensenleven placht te zijn. Inzichten, hoewel ik ze misschien liever niet had gekregen (zalig de simpelen van geest). Andere en betere manieren om naar het leven te kijken, hoewel ik die liever zachter had leren kennen. Prioriteiten, hoewel ik die misschien liever niet had moeten stellen.

Het belangrijkste lijkt me echter dat ik in 2008 gevoeld heb wie ik om me heen wil. Welke mensen tellen en wie echt belangrijk is.
En eigenlijk hoop ik alleen maar dat ik 2009 met die mensen mag doorbrengen. In alle rust.

En al

In vrede.

Vanmorgen om 5.45h is er met een kleine zucht een eind gekomen aan wat in april 2008 geheel onverwacht begon. Sinds die dag was zorgen om en zorgen voor een inherent deel van ons familieleven. Het waren maanden van machteloos toekijken, van grenzen verleggen en verwachtingen bijstellen. Van geduldig omringen en kijken naar een langzaam uitdoven.

Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan. moest ik couperus-gewijs onwillekeurig denken toen ik de sms kreeg, deze ochtend. En dat zij nu alleen is en we nu goed voor haar gaan moeten zorgen.

Wat kan een mens daar nog over zeggen. Onverwacht is dit geenszins, verdrietig blijft het wel.

Ja!

Cadeautjes, daar kruipt tijd in.

De laatste twee dagen ben ik beziggeweest met de nasleep van kerstmis, kunt u dat geloven? Ik ben namelijk verwend, alweer. Met een strip van mijn liefste die nodig gelezen moet worden, dat spreekt. En die bonnen van de schoonfamilie en de oma, die werden gisteren al bij Rogge omgezet in een bestelling die half januari geleverd wordt. Het is blinkend, rood, eigenlijk te duur, maar zooooo cool.
Maar de dag werd ook gevuld met een nieuwe en fantastische laptop –pakje van de mama en de papa –, die helemaal gebruiksklaar gemaakt werd. Dat is voorwaar geen sinecure, want ik heb nogal wat software die ik dagelijks gebruik. Ondertussen ben ik rond en snort op de nieuwe Photoshop, Directory Opus, iTunes, OpenOffice, Pinnacle, enzovoort enzoverder.

En nu ga ik mij concentreren op het cadeautje van mijn lief. Die vond namelijk een camcorder onder de boom, en aangezien hij niet zo’n held is in gebruiksaanwijzingen, is dat mijn verantwoordelijkheid.

Wat een geluk dat kerst in de kerstvakantie valt zeg.

Ja! mediagedoe

De trailer!

Er zijn trouwens nog plaatsen voor de opnames:
dinsdag 30 december
\Ӣ vrijdag 09 januari
\Ӣ vrijdag 16 januari
\Ӣ vrijdag 23 januari
\Ӣ vrijdag 30 januari
\Ӣ vrijdag 06 februari
\Ӣ vrijdag 13 februari
\Ӣ vrijdag 20 februari
\Ӣ vrijdag 27 februari

Inschrijven kan via zondevandezendtijd@canvas.be
of via de site van Canvas (via meer Canvas).
Komen!