In kader van onze midi-midlife-crisis hebben vriendin klijn, vriendin E. en ikzelve gisterenavond kortstondig ons gezelschap in de Paganini verlaten voor een kleine trip naar de overpoort en down memory lane. We zijn zowaar een half uur naar De Pallieter geweest, alwaar Tim nog steeds de draaitafels beroert en waar de dingen eigenlijk niet zoveel veranderd zijn. Keiharde muziek, een massa dansende studenten en mensen bovenop tafels. Tim heeft zelfs zijn muziek een beetje aangepast aan onze leeftijd en al.

We hebben een spa gedronken, een beetje staan lachen en dan zijn we teruggekeerd naar het rustige café. Een half uur per academiejaar in de overpoort lijkt me ruimschoots voldoende.

Het is ondertussen meer dan 15 jaar oud, maar ik blijf erbij: Achtung Baby van U2 is één van de beste pop-platen ooit gemaakt.

De drummer van Metallica had dit liedje trouwens als openingsdans.

Twee maand heeft het geduurd. Sinds Little Q in de kerstvakantie in Gent op bezoek was, heb ik geen nieuwe kleren meer gekocht. Ik vond dat heel flink van mezelf.

Vanmiddag in de stad is het een beetje om zeep gegaan, echter. De nieuwe collectie in Cream is dan ook lekker, u heeft er geen gedacht van.
Bovendien, zoals vriendin B. het net aan de telefoon formuleerde, is dat goed voor vanalles, dat winkelen. En aangezien ik me toch wel een beetje down voelde, hebben ze mij *eigenlijk* gedwongen, vind ik.