“Irene”, dat is en blijft toch een ongelooflijk goed nummer, vindt u niet?
En live. Live zijn die dus fenomenaal goed é, De Mens. Deze zomer toch nog eens proberen zien, me dunkt.
Vroeger is voorbij, zei ik in de tags eerder deze week.
Maar soms, als ge in de zetel zit, met een deken over u heen en ge zit te luisteren en te vertellen en te lachen en het is dan opeens drie uur later, dan lijkt vroeger ongelooflijk dichtbij.
Half twaalf aangekomen.
Half twee terug vertrokken.
Folders geraapt.
Ons geërgerd aan onbeleefde mensen.
Opnieuw hoofdpijn gekregen.
Veel lelijke dingen gezien en een paar mooie.
Lief heeft op een stand van namaak-openhaarden luid verkondigd dat het eigenlijk leuker zou zijn dat er in plaats van valse houtblokken een kat op haar rug zou inliggen, trappelend met haar pootjes. De andere mensen daar vonden dat blijkbaar niet.
Eigenlijk zijn wij daar niet voor gemaakt, voor beurzen.
Wat doet een mens wanneer hij te ziek is om iets anders te doen en te veel zeer heeft om te bewegen?
Slapen.
Wat doet een mens met een weblog in dezelfde situatie?
Dingen op het internet zetten.
U dacht dat ik met mijn vijfde post van vandaag al zot aan het doen was? Kijk dan maar eens bij bloggerke blog, die ook een griepje heeft. Acht posts en het is nog geen half negen….