Alles van waarde is weerloos
Ja, dat is waar. Ik zit in de verbouwingswerken alhier.
(Let u vooral op de übercoole nieuwbrief die we vanaf nu hebben. De inhoud wordt ook voor ons een beetje een verassing verrassing (dank u steven, ge zijt heel flink dat ge ‘t gezien hadt.), wat moet dat dan wel niet voor u zijn…)
Het sneeuwt. We zitten aan de keukentafel. Lief heeft middagpauze en leest de krant, ik werk verder aan aan stage-verslag.
Lief: Wat zit ge zo breed glimlachend naar buiten te kijken, eigenlijk?
i.: Ik besefte net dat ik niet meer buiten door de sneeuw moet vandaag.
Ja, ik word daar dus heel gelukkig van.
1. Er is geen zak aan.
2. Het bestaat al langer dan drie weken. Echt. Ik meen het. En er was een jaar geleden evenmin een zak aan.
3. Het is niet interessant om te weten dat andere mensen hun teennagels knippen.
4. Het is niet omdat de andere kindjes in de vaart springen dat gij dat ook moet doen.
En kunnen we nu alstublieft over iets anders praten?
Zo saai maat.