Year: 2007

Ja!

De i.-tunes (i)

Nieuw project alert. Ik heb de gewoonte iedere nieuwe cd die we aanschaffen, sinds een maand of zes, op mijn pc te zetten ook. En als ik eens in de stemming ben voor iets ouds, dan durf ik al eens een plaat uit de kast ook hierop zetten. Het gevolg is een ondertussen redelijks groot muziekbestand, en ik heb de indruk dat ik te vaak dingen vergeet. En altijd naar hetzelfde luister.

Ik heb besloten dat ik eens mijn volledige itunes ga aflopen, te beginnen bij de letter A, te eindigen bij de Z. En als ik iets tegenkom dat de moeite is, dan zal ik het u melden. Niet omdat het u interesseert, maar omdat ik daar toevallig zin in heb. Mwoeha.

ABBA, die stonden helemaal vooraan en die heb ik meteen geskipt wegens disco is alleen mijn ding als ik te veel heb gedronken. En aangezien ik momenteel examenlijsten maak, is dat hoegenaamd niet het geval. Wel blijven aanstaan: Absynthe Minded, met het zeer mooie “New Day”. Een plaat die ik iedereen zou aanraden, eigenlijk, al was het maar uit ietwat misplaatst Gents chauvenisme.

Ook leuk en al maanden niet meer naar geluisterd, zo blijkt: The Afghan Whigs, gesplit in 2001, kort weer bij elkaar in 2006 en ik weet niet hoe het er nu mee gaat, ondertussen. Alleszins: hoera voor Debonair! Wat een beest van een nummer is dat toch.

Neen!

Nacht en dag.

Het was een ex-lief die het me ooit schreef, en hij had het van zijn ex-lief. Wijze woorden, dat zijn het. Dat sommige dingen heel dramatisch lijken als het donker is buiten en je woonkamer enkel verlicht is met wat sfeerlampen. En dat de ochtend de zaken vaak op een heel andere manier belicht.
Er zit minder verdriet in de ochtend dan in de nacht, daar kwam het op neer. Het kan te maken hebben met bezinkingstijd en een nachtje woelen onder een donsdeken. Of gewoon met dat je verder ziet als het licht is buiten.

Het klopt wel, dat weet ik ondertussen. Vandaar dat ik me donderdagavond heb beperkt tot huilen met lange uithalen, in mijn lief zijn troostende armen liggen en slapen in de zetel. Teleurstelling, dat was het overheersende gevoel. En vertwijfeling, woede en een flinke portie pijn. De kleur van zo’n combinatie aan gevoelens is overigens dieprood, maar dat wist u vast al uit ervaring.

Alleszins: ik heb de mail in draft niet verstuurd. Ik heb de post op dit weblog niet gepubliceerd. Ik heb het telefoontje niet gepleegd. En nu het twee keer licht geworden is ondertussen, weet ik dat ik het niet meer ga doen. De boer, hij ploegde voort. En welke janet heeft nu appreciatie nodig.

En toch is er iets veranderd in mijn hoofd. Laten we hopen dat de verkeerde mensen daar niet onder lijden.

Ja!

20 jaar liefde.

Lilith heeft het er vandaag ook over, en het zou als ontrouw aan mijn jeugdige ik kunnen gezien worden, als 20 jaar clouseau ook niet gefêteerd werd op Kerygma. 20 jaar Clouseau is in mijn geval immers 20 jaar liefde, ook. Eerst pril en enthousiast en doldwaasjes, vervolgens gemoedelijker en wat zachter, de laatste jaren doorspekt van nostalgie. Zoals dat met echte liefde gaat, jawel.

Gisteren zat ik natuurlijk voor de buis. Hoewel er eigenlijk moest gewerkt worden, had ik een accute ontsteking aan mijn goesting. En dan is Clouseau een uitstekend alternatief, zo blijkt. Gesmuld van de uitzending. En mezelf onderworpen aan het hoongelach van mijn lief, toen ik schoorvoetend bekende dat ik Koen vroeger sexy vond in de lange leren jas van daar gaat ze. Sexy, heb ik gezegd. Ik heb wijselijk verzwegen dat ik ooit de moeder van Koens kinderen wilde worden en op een nacht heb uitgerekend dat als ik 18 was Koen pas 30 was en dat zulks helemaal niet zo’n groot leeftijdsverschil zou zijn. Ik zou wel wachten op hem, hij ongetwijfeld ook op mij.
Niet dat de liefde nooit op de proef is gesteld, natuurlijk. Er was de engelstalige CD die we beter uit het collectief geheugen kunnen bannen. Er was een filmcarrière in een rare griezelfilm. En er passeerde vrouw na vrouw na vrouw.

Ah. Een mens wordt volgewassen op een bepaald moment. En dan beseft die mens dat Koen Wauters nooit een ring om haar vinger zal schuiven, hoewel hij haar ooit wel eens de groeten heeft gedaan.

Alleszins: mijn jeugd in 5 clouseau-nummers.

* Anne: Ik ben 10. Er zijn préselecties van Eurosong op de lichtbak en ik vind Ingeborg maar een saaie doos. Als Clouseau tweede wordt en niet naar het songfestival mag, moet ik daar een beetje van huilen. Ik vraag de cassette van Clouseau voor mijn nieuwjaar.

* Daar gaat ze: een paar maand later. De eerste cassette heeft ondertussen geen geheimen meer en ik heb een Clouseau-plakboek aangelegd. Neef S., die met zijn twee jaar jonger vreselijk beïnvloedbaar is, heeft er ook één. Neef T., een jaar ouder dan mezelf, lacht ons keihard uit. Hij is fan van De Kreuners. Alsof dat iets is om trots op te zijn.

* Dansen: ik ben 13. Te jong om uit te gaan. Maar iedere zaterdagavond zing ik luidkeels in bad dat ik wil dansen. In mijn hoofd voeg ik daar “met Koen” aan toe.

* Ik wil niet dat je weggaat: Lang nadat het een single was, is dit het lied dat dagenlang in mijn verduisterde kamer wordt gespeeld. Play, rewind, opnieuw play. Cassettes hebben geen repeat-functie. Tranen met tuiten, wierookstokjes, kaarsen en lange brieven naar Klijn. Ik heb voor het eerst liefdesverdriet.

* Passie: Vriendin Klijn en ikzelve roepen Passie nummer uit tot meest fantastische clouseau-nummer so far. Ik pen de tekst over in een brief naar mijn toenmalig lief. Ik breek voor het eerst een hart.

Happy Birthday, Koen en Kris!

Ja!

Thuis.

Er zijn weinig dingen die zo thuiskomen betekenen als een enthousiaste kat die miauwend door het kattenluik stormt als hij u hoort thuiskomen, om vervolgens –ogen al dicht en alvast luid spinnend– op uw schoot te springen.

Tien kilo zwartgevlekt pluizig geluk, dat beest.

projecten

Happy dink to me.

Dit weblog is jarig vandaag, en tot een uur geleden dacht ik er een feestje van te maken. Ondertussen is de feeststemming onder nul gezakt in mijn hoofd, maar toch even een paar mededelingen:
* 3 jaar Kerygma
* 1704 posts
* dat is anderhalve post per dag. Gemiddeld é, een halve post schrijven is technisch gezien niet mogelijk. Hoewel ik in praktijk al heb bewezen dat een halve post best mogelijk is. Meermaals. Per dag. En half is dan zoals in “jallo maat, gij zijt ook maar nen halven é”
* 8051 commentaren. Dat zijn er haast vijf per artikel.
* Veel mensen die hier regelmatig langskomen, en een stijgend aantal google-vrienden, dat ook. Note to self: maak eens een lijstje van funny zoektermen. De mensen lezen dat graag, peisk.

Jeej for Kerygma. Jeej for you all. Jeej for mijneigen.

Een jaar.
Twee jaar.