Stralende zon, ook de komende dagen. Hoera!
Op de bijsluiter van de medicatie die ik momenteel moet slikken: “Het is best zoveel mogelijk de zon en UV-blootstelling te vermijden tijdens de behandeling”.
De dampoort, of in het Gents uitgesproken zoals hierboven in de titel, is een belangrijk knooppunt in het Gentse verkeer. Voor mensen die Gent niet kennen: beeld u een groot rond punt in. Doe dat maal vijf, en u heeft de dampoort.
Normaal gezien is het daar al heel druk, maar sinds een paar maand is de andere belangrijke toegangsweg tot deze kant van het centrum afgesloten tot volgend voorjaar. Er is dus nog meer verkeer dan normaal, sindsdien.
Vorige week is men begonnen met wegenwerken aan de dendermondse steenweg, één van de wegen die leidt naar de dampoort. Dit weekend heeft men de dokken afgezet, een andere toegangsweg naar de dampoort. Dat betekent dat alle auto’s over versmalde rijstroken moeten, en langs minder afritten.
En wat zie ik vandaag als ik daar passeer? Zijn ze doodleuk de wegmarkeringen aan het bijwerken, op het rond punt zelf. Now is as good a time as any, zullen ze gedacht hebben. En het is zo mooi weer en al, dus wijs om buiten te werken.
Ik heb denk ik mensen hun stuur bijna zien opeten in de file.
Gisteren was Tom aan het zagen op de google talk over mijn linkenlijst. Ik zal niet verder in detail treden, maar het kwam erop neer dat hij jaloers was dat hij er niet instond. Omdat hij over het vorige onderwerp — mijn botten en hoe oud die wel zijn — twee weken heeft doorgedramd (werklozen en variatie, het wordt nooit wat), heb ik mijn links maar eens aan een update onderworpen.
En zoals het een goede communicatieverantwoordelijke betaamt deel ik vanaf nu het bloglandschap (mijn lief niet meegerekend) op in twee delen: zij die wel aan het project meewerken, en zij die dat niet doen. Makkelijk zat.
In onze nieuwe buurt wonen veel katten, dat hebben we ondertussen al gezien: er is een witte bij de buren, er loopt een tijger rond en ik heb ook al een zwart katje zien zitten. Om te vermijden dat die allemaal gezellig bij ons komen hokken gaan we zo’n luik installeren met een magneetsysteem en Santa Boogie krijgt dan een bandje met een zendertje. Space kitten en al. Bovendien willen we de kat ook een kokertje laten dragen met naam en adres. Het is per slot van rekening een geheel nieuwe omgeving en we zijn nogal gehecht aan ons beest.
Dat impliceert wel dat Boogie een halsbandje moet dragen en dat terwijl hij ondertussen al bijna twee jaar de nudist onder de katten van Sluizeken-Ham is: geen vlooiending of geen adrestoestand aan zijn nek.
Sinds vanmiddag zijn we vast met de gewenning begonnen. Santa Boogie kreeg een zwarte bandje aangemeten bezet met gouden sterren. Een prachtige mix tussen stoer en kitsch, zoals ook zijn karakter is.
Alleen is hij er dus niet echt van gediend. Hij krabt en trekt aan het bandje zonder ophouden en hij schudt de hele tijd met zijn hoofd.
En ik zweer u dat hij mij beschuldigend aankijkt als hij voorbijloopt. Ik slaap met één oog open vannacht.
Woensdag. Het draadloze netwerk valt uit. Net als vorige week.
Woensdag. Onze kazachstaanse wervelwind heeft vanmiddag het huis schoongemaakt. Net als vorige week.
Zou het?