Year: 2007

projecten

Voetafdruk.

2,8 hectare is mijn ecologische voetafdruk. Minder dan het gemiddelde voor de belg (5,6 hectare) maar toch….

Tijd voor een beetje engagement, me dunkt. Eens kijken voor een paar maatregelen in het nieuwe huis:

spaardouchekop – 640 m² winst
vijf spaarlampen – 170 m² winst
twee keer minder vlees eten per week – 1600 m² winst
twee keer per week met de fiets naar het werk – 590 m² winst
minder huishoudelijk afval produceren – 210m² winst

Samen met de dingen die ik al doe zou dit 3200 m² besparing zijn op jaarbasis. Dat is 0,3 hectare.
En dan toch eventueel ook eens kijken voor groene stroom (weer 0,3 hectare winst).

via de eskimo’s.

projecten

Het begin van een nieuw hoofdstuk.

Sommige mensen houden er een zwangerschapslog op na, maar hier op kerygma zult u de komende maanden waarschijnlijk teenentander over verbouwen lezen.

Te beginnen met: wie krijgt er in godsnaam in zijn hoofd om een tapisplein vast te lijmen op een balatum en die balatum op een planken vloer? En dan vooral op een moment dat de lijm zwaar in reclame was in den Brico, blijkbaar, want het spel is zo vastgeplakt als maar kan.

Edoch: alle tapijt, balatum en allerlei stoffige vuiligheid (Traplopers. Hoe vies is dat niet jonk.) dat naar andere mensen ruikt is vandaag uitgebroken door mijn fantastisch lief en mijn al even fantastische papa.
De (ja hoor: fantastische) mama en ik hebben gesleurd met tapijten, alles verzameld in de living en onderwijl ook nog eens de helft van het behangpapier in mijn bureau afgestoomd.

Het goede nieuws is dat de vloer die onder de brol zit zeer mooi donker hout is en in goede staat. Het slechte nieuws dat het onderste deel van linoleum hier en daar is blijven plakken, waarbij hier en daar zowat het grootste eufemisme is dat ik de afgelopen jaar heb gebezigd.

De komende weken zijn de codewoorden dus decapan, steekmes en plastiek handschoenen. Ge moet maar roepen é, als ge niet weet wat te doen, kinders.

IMG_8490

IMG_8500

IMG_8505

En al

Een wijf? Moi?

Na een halve dag op bottinen roepen mijn voeten “hoera” als ik mijn hakschoenen aandoe.

Er is veel veranderd, sinds mijn chirojaren, zoveel is duidelijk.

En al

De leuke dag die er bijna geen meer was.

Asperges met een zachtgekookt eitje, aan huis geleverde croissants (dankuwel Lien), een douche, naar de stadstocht met de lopende blogger en de niet–lopende bloggers en fotografen, van daaruit met vriendin toet door de stad, een late brunch, een bezoekje aan het nieuwe huis (alwaar mijn fantastisch lief traplopers aan het uitbreken was), de aansluiting van B. en baby Lisa, en dan op weg naar de binnenstad voor aperitief op het Pakhuis-terras…het was allemaal ontspannen en vrolijk, vandaag.

Tot ge dan in de Lange Munt loopt en er vlak naast u een vrouw op de grond valt. En dat die stuipen krijgt en haar man haar probeert in bedwang te houden. En dat die vrouw blauw wordt en het bewustzijn verliest. En dat er gezegd wordt dat er geen pols meer is. Als ge u met de beste wil van de wereld niks meer weet te herinneren van de talrijke CPR-lessen die ge hebt gevolgd vroeger. En als ge dan langs de terrassen op de vrijdagsmarkt loopt roepend om een dokter of een verpleegkundige en in uw hoofd zit maar één zin: als er nu niks gedaan wordt, dan gaat die dood.

Dan is dat precies allemaal minder ontspannen opeens.

Een meisje dat passeerde herinnerde zich -thank god- wel nog haar EHBO-cursus en heeft de vrouw weer bijgebracht. Toen de ambulance er 25 (!) minuten later was, kon de mevrouw al opnieuw een beetje spreken. Dus het zal wel goed komen allemaal. En ik ga deze zomer op EHBO-opfrissing.

© All Rights Reserved 2021 Theme: Promos Blog by Template Sell.