Drie minuten na de foto is hij erin gevallen. That was fun.
Gisteren was de laatste avond op blue note.
Fotoots met mijn gsm genomen…met weinig licht is dat nog altijd een beetje een probleem geloof ik.
Tom komt van review doen. En hij was zowaar een beetje onder de indruk.
Toilet in de backstage.
Mr Costello (en de poep van de blazers). Uitmuntend concert.
Brecht, David en John Watts spelen een muziekske.
Een zeer fijne avond gehad, jaja.
Mijn hart zwelt van trots als ik zie wat er op het project de laatste dagen al is verschenen en de manier waarop er aan verslaggeving wordt gedaan. De mooiste foto’s, de beste reviews, het meest volledige Gentse Feesten-nieuws: we are doing it baby.
Even ter verduidelijking: de Gentse Feesten worden in goede banen geleid door de dagelijkse redactie, maar we kunnen voor de Gentse Feesten ook rekenen op een dikke vijftig vrijwilligers, die de stad afschuimen op zoek naar nieuws en mooie beelden. Op onze infovergadering voor die mensen, overlaatst, was ik al helemaal aangedaan: zoveel volk, zoveel enthousiasme…ge kunt u niet voorstellen hoe dat voelt. En als ik nu zie hoe alles zo mooi binnenstroomt, hoe Michel en Joke de dingen gezwind online gooien, hoe Huug en Britt nu ook van filmkes doen en hoe de mails op onze interne mailinglijsten over en weer schieten, dan kan ik alleen maar immens trots zijn.
Aan alle medewerkers: jullie zijn fantastische mensen. Merci!
Aan alle kerygma-lezers: hup, naar Het Project. En laat vooral niet na eens een commentaarke te schrijven, dat is altijd wijs.
Jongens toch, wat was me dat, gisteren op BNRF. Sly and the Family Stone zou komen spelen. Een grote naam, hooggespannen verwachtingen, een volle tent. En een grote afwezige: sly zelf.
Het concert was gepland om elf uur, de groep is uiteindelijk om kwart voor twaalf beginnen spelen en op dat moment was hij er zelfs nog niet.
Uiteindelijk heeft hij drie nummers meegespeeld, is weer afgegaan (Hij moest pipi doen. dat weet ik omdat ik ook pipi moest doen op dat moment, maar het toilet in de backstage werd bewaakt door een grote zwarte meneer), wilde dan door het publiek weer opkomen, heeft nog één nummer meegespeeld, is weer afgegaan, heeft later nog een half nummer gedaan en is toen definitief in zijn kleedkamer gaan zitten.
Een schitterende begeleidingsband, die het concert heeft gered. Maar de man zelf lijkt een aap in een circus. Vergane glorie en misplaatste sterallures, wat mij betreft.
(ik zou foto’s genomen hebben voor op mijn moblog, ware het niet dat ik schrik had van zijn entourage.)