Het is Fame op TCM. Veel slechtere film als ge 29 zijt dan als ge 9 waart, echt jonk.
Ik ben momenteel bezig met de voorbereidende werken om mijn tweede boekenkast op maat te schilderen (foto’s volgen, ja). Het ding is gemaakt in mdf en moet nu nog een laag primer en twee lagen lak in verschillende kleuren krijgen. Maar voor dat kan gebeuren moeten alle gaatjes van vijzen en alle kieren dichtgeplamuurd worden. Mensen met ervaring in de plamuringbusiness weten dat plamuur een handig maar niet perfect goedje is: ge moet dat mengen, dat droogt uit terwijl ge bezig zijt en het allerbelangrijkst: het krimpt, wat betekent dat ge moet plamuren, laten drogen, opschuren en dan afplamuren. Op aanraden van kenner-ter-zake titus heb ik nu echter een schitterend potje aangeschaft…superlicht, droogt op twee uur, makkelijk om mee te werken en vooral: krimpt niet. Dus 1 laagje is voldoende en daarna enkel nog een beetje opschuren.
En kijk, ik word daar dus immens gelukkig van, van zo’n dingen.
Red Devil One Time. Onthou die naam.
Op weg naar Holland gisteren in de auto, hebben we een beetje naar de Joker-CD zitten luisteren. Het moet een vreemd zicht geweest zijn, hoe we allebei zaten te gieren van het lachen voor het rode licht. De mensen in de auto’s naast ons keken alleszins een beetje raar.
Conclusies na wat we gehoord hebben:
– Xander heeft de Meetjeslandse eer bijzonder goed gered. En super ook dat hij blijkbaar nog weet hoe fotosynthese werkt. De biologielessen zijn niet voor niks geweest, hoera!
– Ik wil dringend Thomas nog eens aan het werk zien
– Als ge “Bij Mij Zijt Ge Veilig” woord voor woord kunt meezeggen, hebt ge het net een keer te veel gezien, denk ik.
Merci Xander voor het cadeautje, ge zijt een engel. Much appreciated!
(U kunt de CD trouwens nog kopen voor 5 luttele euro’s in The Joker zelve)
Gisteren een lange trip gemaakt, naar olland. Lief moest namelijk spelen in Natuurtheater De Kersouwe. Een wonderlijke plaats, temidden van de bossen, met twee openluchtarena’s.
Het was precies alsof we een beetje op kamp waren en ik was –naar goede gewoonte– weer helemaal vestimentair onaangepast: hoge hakken (bosgrond, jeej) en een kleedsken (muggen, hoera).
Maar: lieve mensen, een warm publiek, ongelooflijk intiem en gezellig, geen spatje regen én een goede voorstelling. Fijn is dat, zo’n avonden.