Volgende week ga ik mijn kast schilderen. Echt eerlijk waar.
Vandaag zijn we naar Theater Aan Zee afgezakt, voor Studio Orka, en in het bijzonder voor vriendin des huizes Katrien, die knappe dingen doet bij dat gezelschap.
Mijnheer Porselein, zo heet hun nieuwe productie, en het is -jawel- kindertheater. Laat dat u echter niet tegenhouden als u zoals ons al lang de stemgerechtigde leeftijd voorbij bent, want deze voorstelling is zwaar de moeite. Mooi, ontroerend, grappig en met hartverwarmend enthousiasme en een kopje thee gebracht. Aanrader van de firma Kerygma, jawel.
Soms is mijn lief ongelooflijk streng. En zeer volhardend. Zoals deze middag in de Ikea. Elke keer ik gewoon even wilde rondkijken of eens één van die mooie glaasjes vastpakken, of gewoon eens wilde denken of we echt geen felgekleurde keukenhanddoeken nodig hadden, sprak hij met ietwat boze stem: “Neen, zoetjen, daarvoor zijn we niet hier.” en duwde de kar alvast een vijftal meter verder.
We zijn om 12.45 in Gent vertrokken en waren om 15.30 weer thuis. Met een auto vol grief, alles wat we nodig hebben én we hebben zelfs daar gegeten.
Efficientie. Of Ikea-haat aan zijn kant, dat kan ook.
Ik ben altijd een beetje voorzichtig met nieuwe bloggers. Voor je het weet is het na twee weken al gedaan en dan staat ge daar met uw “Ge moet die mens eens lezen”.
Edoch: hij houdt het al een maand aan gezapig tempo vol, mijn in een ver verleden stagementor bij Leerpunt. Ivan, dames en heren. Voeder uw RSS nog maar eens.