Year: 2007

Neen!

Oh ergernis.

Kijk, de mensen die dingen kennen van het interweb zeggen dat ik mij zo druk niet moet maken. En dat ik er beter zwijg, want dat ik anders De Aandacht geef waar de laatste tijd marketingsgewijs zo naar gezocht wordt. Een link alhier, een technorati-gedoe al ginder, geeft mij nog eens een tagske en maak mij eens uw vriend op twitter. Zoveel vrienden dat ik heb zeg. Dat is normaal natuurlijk, want ik ben een razend interessant persoon die goed kan networken. Networken is belangrijk, jaja. Ons kent ons en iedereen kent mij. Oehoeh, ik ben een opinion leader en ik ben een expert in het zelfbedacht marktsegment dat ik zonet een verschrikkelijk hipklinkende naam heb gegeven. Of althans, ik denk dat het hipklinkend is en het zal wel zo zijn want manmanman ik ben een invloedrijke persoonlijkheid op het wereldwijde web en dat is goed voor mijn ego. We zullen er eens over klappen, over mijn ego, op een borrel of tijdens een etentje. Schrijft u gerust in op de wiki. En ik zal dan eens advies geven over de mogelijkheden van uw online persoonlijkheid en hoe ge die kunt uitbouwen.

Want wist ge, online, daar gelden andere regels. Daar moogt ge pikken wat ge wilt, dat is handig. En achteraf kunt ge nog altijd zeggen “oh, maar ik had dat anders geïnterpreteerd”, no hard feelings, hier ik geef u een virtuele handshake, ik geef u een paar vrienden op LinkedIn en we klappen er niet meer over.

eten

Moedunkoekskenèn?

Vanavond gaan we iets drinken bij vrienden, want de vrouw des huizes is jarig. Mijn attente lief was zo goed dat pas rond vijf uur te melden, dus hadden we geen tijd meer om een cadeautje te zoeken en ik heb het niet zo voor de obligatoire fles wijn.

Daarmee dat ik dus daarnet koekskes heb gebakken. En ze dan heb ingepakt in een mooie doos met een kaartje erbij. Ik kan zo Bree Van De Camp vervangen in het volgende seizoen, me dunkt.

Ja!

Woensdag.

Woensdag is een fantastische dag, besefte ik net nog maar eens.
Woensdag is namelijk de dag dat ons Natalya langskomt en als een kazachstaanse wervelwind door ons huis raast. En kazachstaanse wervelwind is een compliment, jawel.

Ons huis is merkbaar groter dan ons vorige, en het ligt ook veel vuiler want wij zijn aan het prusten en verbouwen weetwel. Dust galore, yes indeed.
Bovendien is het geen eenvoudig huis: er zijn producten voor de gewone vloeren, producten voor de houten vloeren, producten voor het parket. Enzovoort enzoverder.
En toch slaagt ze er in om op vier uur tijd een propvolle mand strijk weg te werken; de badkamer, slaapkamer, bureau, keuken, living, gang en het toilet te poetsen; én dan ook nog eens alle ramen van de benedenverdieping te doen. Als ik dat soort werk doe, ben ik twee dagen bezig.

Het is een zalig gevoel als alles zo proper is als nu. En het is een nog zaliger gevoel dat ik daar, het tekenen van de dienstencheques niet meegerekend, niets heb moeten toe bijdragen.

Ja! projecten

Doe-het-zelf-man.

Hij zit al ruim een week op de zolder nu. Af en toe komen er vrienden langs, en die gebruiker woorden als badders, kepers, OSB-platen en valiezen van 16. Ik hoor telefoongesprekken met zijn pa en mijn pa waarin de zelfde terminologie valt.

Iedere keer als ik bovenkom is er weer iets veranderd. Er hangen dampschermen, nu. Er is PU-schuim gespoten in de laatste kieren. Er hangen al een aantal latjes om de gyproc op te vijzen. En ik, ik ben vooral onder de indruk van zoveel handigheid. Hij ziet er niet uit als een doe-het-zelver, maar blijkbaar zit het er dus wel in. How cool.