Year: 2007

Neen!

Bis – fin.

Zoals het mensen in verbouwingsfase betaamt zijn we zaterdag in de late middag naar de BIS-beurs getrokken. De conclusies:
– op beurzen zie je alles en niets
– 1 euro 70 is echt overdreven voor een sandwich met preparé
– de tussengangen afzetten met planten om te vermijden dat mensen stukken van het parcours afsnijden als het hen niet interesseert is echt vuil, vies en achterbaks. Wij hebben al een huis, wij hebben de immo-hal *echt* niet nodig
– er is een zeer groot percentage onbeleefde mensen. en die gaan allemaal naar verbouwbeurzen, zo vermoed ik.

Tijdens het aperitief van het etentje achteraf hebben wij elkaar plechtig beloofd dat we nooit meer naar beurzen gaan vanaf nu. Het is bijna een huwelijk, zo’n belofte.

Neen! werk

Bijscholen.

Bah. Moeilijk. Ik geef een bijscholing woensdag, aan collega’s secundair onderwijs. Over een systeem dat ik ken als mijn broekzak, maar jammer genoeg wel op een andere installatie die lichtjes verschilt. Dus ik zit al de hele dag uit te zoeken of mijn eigen manier van werken wel kan op het systeem dat ik moet uitleggen. En het werkt niet allemaal en de helpdesk is er niet. Frustratie, jong.

Ja! projecten

Op de valreep.

Premies, daar kunt u veel geld mee uitsparen als u verbouwt, wist u dat? Eandis geeft er een paar, de stad, de overheid. En voor elk van die premies heeft u een ander attest nodig, een ander formulier en een andere contactpersoon. Het is bij momenten zeer verwarrend en slopend. En een vervelend werk om het allemaal uit te zoeken. Gelukkig kan je dat allemaal na de werken, en heb je meestal een jaar de tijd voor de aanvraag. Dat is maar goed ook, want administratie is al niet mijn sterkste kant (Lief komt er zelfs helemaal niet bij kijken, dus die vermeld ik zelfs niet) en verwarrende en ingewikkelde administratie al helemaal niet. Ik laat mijn ubersimpele belastingsaangifte invullen door een boekhouder, weetwel.

Maar er is dus één premie van de Stad Gent die van tevoren moet aangevraagd worden en dat is die voor vernieuwing van de verwarmingsketel. De premie zelf is niet min, 1000 euro, en dat is al eens de moeite. En ik heb dat dus gisteren ontdekt. Paniek! Dus heb ik gisteren het formulier ingevuld, Lief de akte laten kopiëren en zelf om 15.45h (sluitingstijd: 16h) het kadaster binnengestormd om het juiste attest.

En vandaag stond ik dus op de bevoegde dienst met alle papieren.

Zij: en wanneer beginnen de werken?
Ik: maandag om acht uur, mevrouw
Zij: allez, net op tijd é

Een klein gevoel van triomf jubelt al de hele dag in mijn hart, jawel.

Ja!

Het uur tussen wolf en hond.

Daarnet aan de telefoon gehoord dat er in Wachtebeke een wolf zou gesignaleerd zijn. Een groot aantal jaar geleden was er vanalles te doen rond de Waaslandwolf, weet u nog? Ik vond dat toen ongelooflijk spannend, zo’n ronddolend verwilderd beest dat bij nacht en ontij schapen doodbijt. Een hond, een wolf, een verzinsel: de verhalen volgden elkaar snel op en het beest werd zowaar een mythe…

Wachtebeke. Technisch gezien is dat dus het Waasland é. En het voelt als een uitstekende jaargetijde voor wolven ook. Ik ben al weer helemaal excited.

Update: Blijkbaar heeft hij zelfs een weblog, de wolf.

Ja!

1902

* Voor het eerst wordt een weg met asfalt bestreken
* de Tweede Boerenoorlog in Zuid-Afrika wordt beëindigd
* Leni -Realität interessiert mich nicht- Riefenstahl wordt geboren
* Emile – J’Accuse – Zola sterft

En ons huis wordt gebouwd, zo leerde ik daarnet op het kadaster van een verschrikkelijk botte mevrouw.