Year: 2007

En al

Doek.

Nationaal nieuws uit Gent, gisteravond op het nieuws en deze ochtend op de radio. Gent heeft het over de hoofddoek gehad, de burgemeester noemt het een non-topic en is een beetje geïrriteerd dat we er onze tijd aan moeten besteden, de blokkers hebben weer liederen gebruld en slogans gescandeerd, de moslima’s waren rustig en sereen. Bij de tsjeven zijn ze verdeeld: ridderken vanlaecke is voor een verbod, Zr Monica (in een verleden dé authoriteit aan wie wij onze gekleurde haren en het ontbreken van witte sokjes moesten verantwoorden) en Anne Martens scharen zich achter de tegenstanders van een verbod.
In de commentaren op Het Project heeft elkeen zijn mening, en Termont poneert ondertussen dat bij een stemming iedereen voor zichzelf moet beslissen. Dat er geen partijstandpunten zijn.

Het loopt allemaal een beetje van mij af als vijverwater van een pas ingevet eendje. Ik voel niks, behalve een lichte irritatie af en toe, wanneer er weer iemand roept dat de islamisering dreigt en we onze eigenheid gaan verliezen aan al die moslims. Mensen bekken na wat ze genoeg gehoord hebben op de lichtbak. En dat blijft een verontrustend gegeven.
Ik kan mijn burgervader wel begrijpen als hij het heeft over een onbelangrijk topic, want zo voelt het ook aan. Behalve als er een verbod komt, want dan vind ik het opeens wel belangrijk en alleen al het idee aan een verbod zorgt voor enige opgefoktheid aan mijn kant. Ge kunt mensen niet verbieden iets op hun hoofd te zetten. Punt. Vrijheid van dingen op uw hoofd te zetten, het zou een basisrecht moeten zijn van de mens.

En ik moet eerlijk zijn: ik ben zodanig gewend aan hoofddoeken om me heen, dat ik ze nauwelijks nog zie. Als iemand me vraagt “draagt x. een hoofddoek?” dan twijfel ik, ook al zit x al drie maand in mijn lessen. Ik zie het niet, ik merk het niet, laat staan dat het me stoort. En toch zijn het er veel hoor, gesluierde vrouwen in mijn omgeving. In de klas, in onze straat, in de stad, op de bus, in de rij van het postkantoor. Ze mogen gerust. Ik zou mij niet laten verplichten zo’n doek op mijn hoofd te zetten, dus waarom zou ik iemand anders willen verplichten die doek af te doen?

eten

Koekskes.

Ik maak vaak koekskes, de laatste tijd. Dat is namelijk gemakkelijk en uw huis ruikt er zo lekker naar. Boter, suiker, bloem, een ei, en meestal nog iets erbij zoals vanille en chocolade, dan op een bakplaat 15 minuten in de oven en hopla klaar.

Gisteren had ik een hele hoop gemberkoekjes gebakken, die op de salontafel in een schaaltje liggen momenteel. Wij eten er echter niet meer van sinds we daarnet in de living binnenkwamen en Boogie als een bezetene aan de koekjes zat te lekken. Gember en katten. Vreemd.

Neen!

Blog-ergernissen op zondag.

1. De hondervijftigste die deze week iets schrijft over Dominiek zijn aanvaring met een bepaald groepje in de hoop ook zoveel hits te krijgen, wordt uitgeroepen tot grootste blogjanet van de week. Ik zal die persoon dan vermelden op Kerygma, met een link en al, misschien dat er dan nog wel eens vijf bezoekers in uw richting komen en dat zou een kweeniehoe schone prijs zijn, niet?

2. Waar zijn mensen in godsnaam mee bezig als een blog zijn inhoud aanpast aan wat de mensen willen lezen? Echt waar, zoetjes, wees nu toch eens allemaal uzelf. Als ge graag lange stukken schrijft, schrijf dan lange stukken. Als ge graag over vanalles schrijft, schrijf dan over vanalles. Het is maar een weblog jonk, en er is gelijk ook een echt leven. Haal daar uw erkenning en voldoening uit en schrijf uw weblog voor uzelf, omdat ge het tof vindt. En als ge het niet tof vindt en ge gefrustreerd zijt over uw statistieken: misschien is het niet voor iedereen weggelegd, zo’n weblogdink.

3. goeroe is met één r en gij schrijft veruit te arrogantste dingen die ik ooit heb gelezen. Haal uw hoofd uit uw eigen gat en stop met lekken. (Update: en ik denk trouwens dat ge niet echt bestaat jong. Het is weer nen vuilen truuk van iemand, volgens mij. *kijkt argwanend rond*)