Month: December 2007

internet

Evil blog turning against me.

Wat was dat allemaal, gisteren? Wel, mijn eigen weblog had zich tegen me gekeerd. De pubertijd en een misplaatste vorm van rebellie, vermoeden wij. Alleszins: mijn bloedeigen IP-adres bleek lelijk geblacklist als een spammer en dat zorgde ervoor dat ik niks mee kon doen op mijn eigen blog. Niet posten, niet wijzigen, maar ook geen plugins uitschakelen, dus. En het moest wel één van die plugins zijn die tegen die blacklist aanliep.

De eerste keer dat ik het had, dacht ik dat iemand op school iets stoms had gedaan, want ik was op dat moment op school aan het surfen (wel met mijn eigen PC). Thuis bleek ook mijn eigen IP-adres geblokkeerd. IP-adres van de router manueel veranderd dan maar, en nog steeds geen resultaat.

De enige oplossing bleek: alle spam-plugins (SK, Askimet en bad behaviour) ftp-gewijs uit mijn dir halen. Daarna werkte alles weer normaal. Ik heb er dan snel SK2 opnieuw opgepleurd, maar had geen tijd meer voor de configuratie. Vandaar die lelijke balk bovenaan, die nu weg zou moeten zijn.

Daarnet overigens bij Clopin de echte oorzaak gelezen: Bad behaviour heeft zich blijkbaar ferm misdragen gisteren. En ge moet allemaal updaten nu! Of uw weblog gaat ook evil worden!

Ja!

Die keer dat mijn lief bijna een Rouffaerke deed.

Ik ga er niet geraken, om te eten, zo klonk het door de walkitalki. Ik duwde net de deur van het restaurant open en antwoordde bijgevolg enigszins teleurgesteld Oh. ist waar? Waarom?

Dat er iets ontploft was in zijn lokaa
l. En dat hij nu wat brandwondjes had in zijn gezicht. Maar dat ik me geen zorgen moest maken (wat ik wel deed) en niet moest verschieten (waarvoor het al te laat was). En dat hij nu geen tijd had om het uit te leggen, want dat hij naar de dokter ging en eerst nog langs huis ging passeren want zijn trui en zijn T-shirt waren verbrand. Salu schatjen, ik zal nog eens bellen straks als ik van de dokter kom.

Klik. Slik. Neeneen, ik was helemaal niet ongerust. Zo ben ik niet.

Ja!

Na drie jaar.

Binnen een paar dagen zijn wij drie jaar samen. Drie jaar geleden, dat was een avond die eindigde aan de ruit van een bakker. Ergens in Gent (we verraden vanzelfsprekend niet waar precies) is er namelijk een ruit waar je vanaf een uur of vijf op kunt tikken. Een bakkersgast doet dan de ruit open en verkoopt croissants, recht uit de oven. Hij was zeer zwaar onder de indruk van het feit dat ik zo’n dingen wist, toen. Mijn coolheid steeg meteen een paar ferme punten.

De tocht was voorheen langs het oord der verderf op de vlasmarkt gegaan en nog eerder langs het gouden hoofd gepasseerd. En de avond was begonnen met een date in zijn — overigens indrukwekkend proper opgeruimde — huis met een fles wijn en The Office. Die fles wijn, die kwam uit mijn auto en hij was ze daar vergeten na een kwis.

Een kwis in mijn thuisdorp, waar ik hem en een paar andere muziekgenieën mee naartoe had genomen. We hebben heel erg gewonnen, die avond. Zo lijk met 5000 punten voorsprong en al.
En ik wist toen helemaal niet dat hij niet graag kwist. Echt niet. Het is dus bij de ene keer gebleven, ondanks herhaaldelijk aandringen van mijnentwege. Eens de vrouw versierd is, is er geen reden meer om te doen alsof, denk ik.

Tot vanavond, want hij gaat eindelijk nog eens mee. Een moment van zwakte? Onoplettendheid? Of zou hij ook bedacht hebben dat het bijna drie jaar geleden is dat we de vorige keer samen een kwis hebben gewonnen?

En al

Rock.

Gisteren:
Naar het Oostvlaams rockconcours geweest in Vooruit. Veel mensen teruggezien. Veel muziek gehoord en gezien. Veel gelachen. Bier gedronken. Door de koude nacht naar de korenmarkt gewandeld. Nachtbus genomen naar huis (gratis!) en daar euforisch en overlopend van stadsliefde door geworden.

Vandaag:

Hoofdpijn van het bier en de luide muziek.
Keelpijn van het boven de muziek uit te proberen schreeuwen.
Rugpijn van de hele avond recht te staan.

Zo rock’n roll dat ik ben, jonk.