Mijn god, soms ben ik zo een wijf dat ik er zelf niet goed van ben. U kent het wel: zo een echt meiske met romantiek en elegante manieren en hippe schoenen, gilletjes slakend en vol levensvreugde. Het soort vrouw dat een mens al eens kan aanschouwen in de Flair, in een reportage over vrouwelijke bloggers, bijvoorbeeld. Ik heb neen gezegd, maar alleen omdat ik niet kon op de dag van de fotoshoot (vandaag! vandaag had de dag kunnen zijn dat ik een glamourgirl werd!). Dezelfde reden als haar, vaneigens. We hadden nochtans uitgekeken naar een echte styliste die ons haar ging leggen. Damn you, dayjobs!
Deze juffra was trouwens ook gevraagd. Maar aangezien dat wel eens de pooowst naar haar site zou kunnen lokken, was het geen optie. Het plan is wel waterdicht, maar ge moet het ook niet zoeken natuurlijk. Ik gebruik ook altijd in reflex het woord pooowst sinds een paar weken, en ik ben niet de enige. In 2009 in de Vandale? Dan hebt ge het pas gemaakt, vind ik, als uw woord in Vandale komt.

Anyhoew. Een wijf dus, ik. Ik ben vorige vrijdag met dingske met het verse kapsel naar de brolboekenbeurs in Flanders Expo geweest. Niet veel soeps: boeken zijn duidelijk way out, terwijl scrapspullen de hit van de winter zijn. Spijtig dat ik zo’n kluns ben met lijm en glitters of ik was er zelf ook al mee begonnen. Ik heb wel een paar zelfbouwknutselbeesten gekocht en daar een aantal jongens gelukkig mee gemaakt. Dacht ik, want alleen J. heeft uiteindelijk zijn giraf meegenomen. Ondankbaar zijn ze, die mannen van tegenwoordig.

(Wat is dat met die neiging om af te dwalen vandaag? Ik lijk Tom wel. Ah neen, dat is niet waar want ik heb ook witruimte in mijn teksten en mijn contactformulier wordt wel gebruikt. Dat scheelt al snel een plaats in een klassement)

Wel, die avond in Flanders Expo werd mijn innerlijke Paris Hilton te dominant en heb ik dus — voor 2,95 euro– Bergdorf Blondes gekocht. Think Bridget Jones maal vijfhonderd. Het erge aan de hele zaak is dat ik dus absoluut verslingerd ben aan het vodje in kwestie. En ik moet er vaak luidop door lachen. Laat ons eerlijk wezen: het is lang geleden dat Jeroen Brouwers dat nog eens heeft klaargespeeld.

Het enige probleem is dus dat een respectabel mens eigenlijk, credibiliteitsgewijs, niet met zo’n boek gezien mag worden. Dus moet ik thuis lezen. Tenzij iemand de kaft van een moeilijk boek kan missen om mijn chick lit te camoufleren?

Poor Terry Pratchett.

via