Month: September 2007

En al

Shopping.

Lief, toen ik hem daarnet mijn nieuwe –gisteren gekocht in de niet-failliete Cream, beau — outfit showde:


*neemt GSM*

Hallo? Ja? Ik zal het zeggen.

*kijkt naar mij*

De jaren tachtig hebben gebeld, ze willen hun kleren terug.

Ja!

*trots*

Daarnet hoorde ik luid gejank buiten op de muur. En toen ik me omdraaide was ik nog net op tijd om de roste katte van een paar huizen verder snel weg te zien spurten. Vijf seconden later kwam onze Boogie rustig uit de boom op de muur gesprongen, daarbij de roste triomfantelijk nakijkend.

Hij leert snel.

werk

Wennen.

Een mens mag daarvan zeggen wat hij wil, het blijft wennen. De wekker om zeven uur, na een zomer van relatieve uitslaperigheid. De ochtendroutine, die zo roestig is dat ik er een half uur langer voor nodig heb dan normaal. De bomvol gevulde agenda, met afspraken waarop een mens niet te laat mag komen (vakantie-afspraken, die zijn wat rekbaarder, vind ik) en mijn hoofd dat volzit met een curriculumvernieuwing en nieuwe ICT-eindtermen.

Dit jaar geef ik voor het eerst les in het eerste jaar (meteen 6 nieuwe groepen, jawel. onze eerstes zijn talrijk, dit jaar), naast mijn opdracht van vorig jaar. Dit jaar organiseren we voor het eerst een reeks nascholingen over digitaal leren. En het belangrijkste: dit jaar schakelen we voor tekstverwerking, presentatie, e-mail en internet helemaal over op Open Source. Het wordt een spannend academiejaar, denk ik.

projecten

Een gat in de deur.

We hebben een gat in de deur, sinds een paar minuten. En in dat gat steekt lief momenteel een elektromagnetische cat mate. Moefti, de kat van H. en A., is gigantisch bang van haar exemplaar, maar ik denk dat onze held er niet veel problemen mee gaat hebben. Freedom. It awaits.

Update, 10 min later: Boogie wandelt al vrolijk in en uit, het ding is nog niet eens vastgevezen. Moefti is een beetje een janet.

Ja!

Hij is terug.

Het grote voordeel van thuis werken is dat je je tijd een beetje zelf kunt indelen. Zo ben ik deze ochtend om half negen opgestaan (op verzoek van mi hombre, die het prefereert als ik ‘s morgens *niet* bij hem aan de ontbijttafel zit om 8h. Mijn ochtendhumeur is niet goed voor onze relatie), heb ik daarna een beetje gewerkt en dringende mails bekeken, en heb mijn planning voor deze week gemaakt.
Aangezien een mens niet de hele dag in kamerjas kan rondlopen (alhoewel sommigen het tegendeel beweren, you know who you are) daarna besloten een douche te nemen en de was in te steken. En een beetje op te ruimen boven.

Toen ik fris gewassen en monter naar beneden kwam, lag Santa Boogie in de hal een tuk te doen. Hoera! En toen hij mij zag begon hij te spinnen. Ik was er zowaar een beetje van aangedaan.

Het grote voordeel van thuis werken is dat er zo’n dingen gebeuren, dacht ik dan.