Month: September 2007

eten

Nieuwe borstels vegen schoon.

En nieuwe messen snijden scherp. Als een kind van mijn tijd, heb ik sinds ik het ouderlijke nest heb verlaten altijd schelmeskes van de ikea of de hema gehad. Ze snijden, en dat is wat telt, en ze zijn goedkoop. Mooi meegenomen, als je geregeld een mes met het groentenafval mee de vuilbak inkiepert en bovendien te lui bent om messen met de hand en lauw water af te wassen, maar ze gewoon in de vaatwas pleurt. Zeer slecht is dat voor messen.

Ik doe dat nog steeds, dat in de vaatwas stoppen (foei en al!), maar ik heb wel sinds kort 3 flashy Molenmesjes. Met dank aan mijn opa en oma, van wie ik een bon kreeg van bij Maurice Rogge. En ik ben dat dus duidelijk niet gewoon, van die goede mesjes. Mijn handen zijn bijgevolg sinds een paar weken gehavend als van een slager met een erbarmelijke oog-hand-coördinatie en ik loop dagelijks met stukken keukenrol om mijn vinger gewikkeld om het bloeden te stoppen. Daarnet nog: zeer pijnlijke wonde opgelopen bij het leegmaken van de vaatwas.

Het is ook altijd wat, zeg ik dan.

reizen

Jan Gevaert.

Bericht in de mailbox over Jan Gevaert, van de kokodril, waar u ongetwijfeld al bent gaan eten/op café geweest bent als u in gent resideert.

Je krijgt dit bericht i.v.m. de situatie van Jan ‘Koko’ Gevaert.

Zoals je wellicht weet is Jan zo’n anderhalf jaar geleden naar Tanzania getrokken met het plan zich daar te vestigen. Ondertussen is dat vestigen daar zo ongeveer gelukt en was Jan bezig met zijn integratie.

Op 9 september is Jan in zijn huis in Arusha overvallen. Bij deze overval is één schot gelost dat Jan trof in de halsstreek. Dankzij het alerte optreden van zijn bezoekers (piloten bij Flying Medical Services in Tanzania) is Jan overgevlogen naar het Aga Khan ziekenhuis in Nairobi.

De toestand van Jan evolueert intussen niet zo gunstig. Na zijn aankomst in Nairobi heeft men gewacht tot de toestand wat gestabiliseerd was om te opereren: bij deze operatie hebben ze de inwendige schade bekeken, een aantal zaken kunnen herstellen én – tegen de verwachtingen in – de kogel kunnen verwijderen. Dit was dus goed nieuws. Kort daarop is echter een infectie opgetreden. Om deze infectie tegen te gaan krijgt hij zware antibiotica en werd hij vandaag een tweede keer geopereerd. Het resultaat van deze operatie moeten we nog afwachten.

Jan ligt al de hele tijd op de afdeling intensieve zorgen, is sedert maandag voortdurend onder sedatie om zijn lichaam toe te laten meer te rusten en ligt intussen aan de beademingsmachine … Geen geruststellend nieuws.

De ziekenhuisfactuur loopt ondertussen zeer hoog op…

Jans familie heeft er ondertussen al heel wat contacten op zitten met het Ministerie van Buitenlandse Zaken en met de ambassades. Een vraag aan BuZa of er beroep gedaan kan worden op de zgn. Steunkas voor Belgen in het buitenland werd echter negatief beantwoordt. De steunkas is helaas leeg.

Daarom deze oproep: we willen Jan en zijn familie steunen. We kunnen hopen, bidden, positieve stralen doorsturen, maar we kunnen ook onze portemonnee open maken.

Snelle beslissers kunnen een bijdrage storten op rek. nr. 063-9549628-13 met de vermelding “steunkas Jan Gevaert”. Dat geld gaat integraal naar Jan en zijn familie.

Denk aan alle fijne momenten die je ooit in de Kokodril / het Kokokaffee meemaakte en haal boven die bankkaart!

Meer op jankoko.blogspot.com of www.stanandstone.com

Ja!

Bezoek.

In de living hebben wij een lichtkoepel, in ons plat dak. En soms krijgen we onverwacht bezoek van Boogie zijn maten. Een beetje verschietachtig, als ge plots naar boven kijkt, dat wel.

kat

(foto door mijn lief)

moeilijk werk

School in Finland.

Michel schrijft over een reportage over scholen in Finland. Omdat ik geen epistel in de commentaren wil schrijven, hiep hoi op mijn eigen weblog.

In Finland zijn alle lessen gemeenschappelijk tot de kinderen 15 jaar zijn. Geen keuze tussen studierichtingen op twaalf jaar, geen onderwijs met twee (of meer) snelheden.

en

Door het feit dat er geen trickle-down-effect is wegens (te) vroege studiekeuze, is pakweg beroepsonderwijs géén \”vuilbak\”: iedereen moet tot zijn vijftiende gemeenschappelijke lessen volgen, en om bijvoorbeeld in een hotelschool binnen te mogen, moet men wel degelijke goede resultten hebben.

Persoonlijk vind ik dit een maatregel die zeer vruchtbaar kan zijn. In praktijk echter zou het hier in België al voor een groot deel al zo moeten zijn: je kiest in het eerste jaar immers voor een 1A of een 1B, een 1A resulteert in een 2A. Een 1B resulteert ofwel in een BVL (beroepsvoorbereidend leerjaar) ofwel in een 1A. Een 1A, daarvoor moet je een getuigschrift lager onderwijs gehaald hebben, in een 1B is dat niet altijd het geval (er zijn wel andere voorwaarden, zoals leeftijd. Dat wordt geval per geval bekeken). Na dat 1B kan je eventueel opnieuw in het eerste jaar beginnen, in 1A. Of je kan naar een BVL.
In principe is de eerste graad dus een algemene opleiding en kies je pas in het derde middelbaar voor ASO, TSO, KSO of BSO. Zie ook schema.
Een veel groter probleem vind ik de onderwaardering van technische en beroepsrichtingen, en daar hebben ouders veel mee te maken. Er is ook het watervalsysteem: tegen dat een jongere in BSO terecht komt heeft die vaak al een hele demotiverende loopbaan achter de rug, en is schoolmoe. Maar het is leuker om te zeggen “mijn zoon zit in de latijn-wiskunde” dan om te zeggen “mijn zoon zit in houtbewerking”, zo blijkt. Dat is jammer.
Verder heb ik soms mijn twijfels over hoe de algemene kennis in de leerplannen BSO zit. Vaak gaat het over leerlingen die moeite hebben met die vakken en in plaats van er uitgebreider aandacht aan te besteden en de vakken op een andere manier aan te pakken, wordt het aantal uren gereduceerd en wordt er gesnoeid in het aanbod. In de tijd van die hervorming heette dat “ontstoffing van de leerplannen”, maar ik had meer voorstander geweest van een algemene stam, denk ik.

Kinderen met problemen krijgen er meteen bijlessen. \’t Is maar iets van één kind op duizend dat moet blijven zitten.

Twee woorden: middelen en mensen.
In de jaren 80 was het budget voor onderwijs 7% van het BNP. Nu komt men aan, met enige goede wil zelfs aan een kleine 5%. Dat lijkt niet veel, maar het is een daling van 30%.
Ter vergelijking: in Finland is het budget 6,2% van het BNP.

Ouders kiezen niet zelf naar welke school hun kinderen gaan, de kinderen zijn op voorhand verdeeld over de scholen.

Oh, ik ben zo pro deze maatregel, ge hebt er geen gedacht van. Evenwel: het protest zou oorverdovend zijn, vrees ik.

Er zijn specifieke bijlessen voor migranten, in de taal van de migranten.

Ik heb hoge verwachtingen over de proeftuinen voor thuistaal. Bijzonder benieuwd, jawel.

Alle leraars hebben een universitaire studie doorlopen. De reportage constateerde dat België zowat het land is met de kortste lerarenopleiding, en dat leraars relatief zéér weinig doen om zichzelf bij te scholen.

zie comment bij Michel.