Lang. Dat is het minste dat u van mijn dag kunt zeggen, vandaag. Het is immiddels 16 uur geleden dat ik opgestaan ben, en dat op zich is niet noemenswaardig, ware het niet dat dit het eerste moment is van rust in die zestien uur. Deze voormiddag lesgegeven, daarna door de file naar huis om lief op te halen, hem gedropt op school voor een vergadering, zelf ondertussen rap iets gegeten, daarna lampen gekozen, dan een trap gekozen, langs de colruyt gereden, de boodschappen thuis afgezet, naar O. gereden om mijn foto (hoera!), naar de garage achter lief zijn auto, langs school mijn collega oppikken, naar Temse voor een vergadering, naar Sint Amands voor een etentje met collega’s en dan terug naar Gent.

Ik ging nog naar een optreden gaan in Vooruit, maar na tien minuten zoeken naar een parkeerplaats had ik de keuze tussen beginnen huilen en naar huis rijden. En zo komt het dat ik nu in mijn bed lig, luisterend naar de stilte. Zalig is dat, na zo’n hectische dag.