Oh goodie. Vanavond is het huizenjacht en daarna begint the block weer. En eigenlijk ging ik werken, maar het zal voor daarna zijn.
Boehoe. Ik moet naar de coiffeur en naar de stad om boodschappen en mijn lief zijn velo heeft nog steeds een platte band. En dus heeft hij gewoon de mijne genomen om naar het werk te gaan, hoewel ik gisteren had gezegd dat ik hem nodig had.
Tsk. Bestolen in mijn eigen huis, verdorie. Het is proper.
Ik wil bij deze even for the record zeggen dat ik hem dus vier keer proberen bereiken heb tussen half twee en kwart na twee. En dat ik dus wel degelijk een beetje ongerust was, wat hij ook moge beweren. Ik geef toe dat ik niet in paniek was en niet naar de politie heb gebeld omdat mijn lief een uur later belde dan normaal voorzien. En dat ik gezegd heb tegen klijn “Het zal wel weer iets onnozels zijn, zoals zijn batterij die plat is ofzo”, en dat ik op dat moment op een fuif probeerde te begrijpen waarom mijn ex-lief beweerde dat een tractor een ideaal vervoermiddel is voor Gent Centrum. En ik — toegegeven– was ook enigszins gepreoccupeerd door de vermeende sportiviteit van mensen, door het concept van de fuif die M. en ikzelve gaan geven voor onze nakende volwassenheid en door de leidraad die K. kreeg van reeds bevallen vrouwen ivm. hoe hij zijn wederhelft moest bijstaan binnen zes maand.
Allemaal waar. Maar ik was dus wel degelijk bezorgd é.