Woensdag is een fantastische dag, besefte ik net nog maar eens.
Woensdag is namelijk de dag dat ons Natalya langskomt en als een kazachstaanse wervelwind door ons huis raast. En kazachstaanse wervelwind is een compliment, jawel.
Ons huis is merkbaar groter dan ons vorige, en het ligt ook veel vuiler want wij zijn aan het prusten en verbouwen weetwel. Dust galore, yes indeed.
Bovendien is het geen eenvoudig huis: er zijn producten voor de gewone vloeren, producten voor de houten vloeren, producten voor het parket. Enzovoort enzoverder.
En toch slaagt ze er in om op vier uur tijd een propvolle mand strijk weg te werken; de badkamer, slaapkamer, bureau, keuken, living, gang en het toilet te poetsen; én dan ook nog eens alle ramen van de benedenverdieping te doen. Als ik dat soort werk doe, ben ik twee dagen bezig.
Het is een zalig gevoel als alles zo proper is als nu. En het is een nog zaliger gevoel dat ik daar, het tekenen van de dienstencheques niet meegerekend, niets heb moeten toe bijdragen.