Nu de werkmannen wegzijn, blijft er in huis een spoor van vernieling achter. Want ze hebben niet alleen opgebouwd, ze hebben ook afgebroken en dat brengt het onvermijdelijke stof met zich mee.
Kuisen en opruimen dus. Terwijl we toch vuil aan het maken waren hebben we meteen de balatum eruitgehaald op de zolder en in stukken gescheurd. Dit exemplaar was trouwens niet vastgelijmd (en ik hoor nu achter computers allerhande gejuich ontstaan), dus we kunnen meteen schuren.
De hele middag is lief al in de weer met stoffer en blik en een stofzuiger in overdrive. En ik heb honderden latjes van onze afgebroken lichtsluis in dozen gestopt. En de lichtsluis gepoetst. En meteen ook de kelder gereorganiseerd. En een was ingestoken. Om maar te zeggen: het enthousiasme is groot vandaag en we zijn helemaal klaar voor fase 2 van het renovatieproject. Als het nu nog eens een maand of twee vakantie zou kunnen blijven zou het ideaal zijn. Jammer genoeg begin ik maandag weer te werken…
Daarnet hebben wij heel erg moeten lachen met het filmpje van Tomadde en zijn konijn.
springt Bracke plots recht en roept : “Konijn! Konijn!”. En effectief, in zijn living zit plots een klein konijntje, dat als reactie op 5 volwassenen die zo lomp as imaginable rechtspringen en enthousiast beginnen te roepen, terug richting keuken vlucht waar het vandaan kwam.
Opnieuw waren alle deuren gesloten, en na een half uur alles te doorzoeken ontdekken we een klein gaatje in de plinten onder een keukenkast.
Het volledige verhaal vindt u alhier.
Voor de mensen die zich afvragen hoe het meetjeslands dialect, ook het dialect van lief en mezelve, klinkt: zo dus.
Bijna vergeten!
Zie ook en ook, ook en ook. En natuurlijk ook.
Datum: 11 augustus 2007
Volgnummer: 2007 – 8
Locatie: Bij de ouders van vriendin k.
Nummer acht was die met het verrassingsfeest omdat k. dertig jaar werd. En dat is helemaal niet oud, inderdaad. Er was kirr, er was vlees, er was Fijn Gezelschap en er waren ijsjes als dessert.
Door de dns-problemen bij dreamhost heb ik gisteren niks bijgehouden. Geen erg echter, want we kunnen dat vandaag evengoed. De dns-problemen zijn dreamhost overigens genereus vergeten, dankzij de lieve mails van Javier en Jason.
Op dag vier werd al onze isolatie geplaatst en werd het dak helemaal afgewerkt. Inclusief dakgoten. Zeer tevreden inderdaad. Vanmorgen (dag 4b, als het ware) is er een meneer aan het opruimen en nog wat puin op een remorque aan het gooien. En dan is het gedaan.
We hebben gisteren trouwens al onze gyproc en profielen en dampscherm en verbindingslint en vijzen gehaald. U mag twee keer raden wat wij de komende weken gaan doen. Honderd vierkante meter gyproc, inderdaad. Sterke mannen uit mijn vriendenkring: hou uw telefoon in de gaten, u zou wel eens gebeld kunnen worden.
Om van bij ons naar klijn en meneer klijn te rijden, moeten we langs de Kortrijkse Steenweg. Normaal gezien, als mijn lief naar mij luistert, slaan we op de juiste plaats af, maar vandaag was dat anders. Hij had nog geen waserette gezien en hij moet eerst een waserette zien voor hij afslaat. U kent dat wel: the usual.
Alleszins, we waren al voorbij Latem toen het begon te dagen dat we de straat gemist hadden. En moesten we het hele eind terug. Edoch: de tocht was niet helemaal nutteloos, want ik heb ontdekt dat er op de kortrijkse steenweg een huis van lichte zeden is dat “Vergane Glorie” heet en dat in grote letters op de gevel heeft staan. En ik vind dat een schone naam, jawel. Zeer vreemd, maar ook wel schoon.