Month: July 2007

Ja! projecten

Trots.

Mijn hart zwelt van trots als ik zie wat er op het project de laatste dagen al is verschenen en de manier waarop er aan verslaggeving wordt gedaan. De mooiste foto’s, de beste reviews, het meest volledige Gentse Feesten-nieuws: we are doing it baby.

Even ter verduidelijking: de Gentse Feesten worden in goede banen geleid door de dagelijkse redactie, maar we kunnen voor de Gentse Feesten ook rekenen op een dikke vijftig vrijwilligers, die de stad afschuimen op zoek naar nieuws en mooie beelden. Op onze infovergadering voor die mensen, overlaatst, was ik al helemaal aangedaan: zoveel volk, zoveel enthousiasme…ge kunt u niet voorstellen hoe dat voelt. En als ik nu zie hoe alles zo mooi binnenstroomt, hoe Michel en Joke de dingen gezwind online gooien, hoe Huug en Britt nu ook van filmkes doen en hoe de mails op onze interne mailinglijsten over en weer schieten, dan kan ik alleen maar immens trots zijn.

Aan alle medewerkers: jullie zijn fantastische mensen. Merci!
Aan alle kerygma-lezers: hup, naar Het Project. En laat vooral niet na eens een commentaarke te schrijven, dat is altijd wijs.

Neen!

Sterallures.

Jongens toch, wat was me dat, gisteren op BNRF. Sly and the Family Stone zou komen spelen. Een grote naam, hooggespannen verwachtingen, een volle tent. En een grote afwezige: sly zelf.

Het concert was gepland om elf uur, de groep is uiteindelijk om kwart voor twaalf beginnen spelen en op dat moment was hij er zelfs nog niet.
Uiteindelijk heeft hij drie nummers meegespeeld, is weer afgegaan (Hij moest pipi doen. dat weet ik omdat ik ook pipi moest doen op dat moment, maar het toilet in de backstage werd bewaakt door een grote zwarte meneer), wilde dan door het publiek weer opkomen, heeft nog één nummer meegespeeld, is weer afgegaan, heeft later nog een half nummer gedaan en is toen definitief in zijn kleedkamer gaan zitten.

Een schitterende begeleidingsband, die het concert heeft gered. Maar de man zelf lijkt een aap in een circus. Vergane glorie en misplaatste sterallures, wat mij betreft.

(ik zou foto’s genomen hebben voor op mijn moblog, ware het niet dat ik schrik had van zijn entourage.)

projecten

Verhuisd!

Wiehiew. De buren hebben draadloos interweb en het is niet beveiligd. Weliswaar prehistorisch traag, edoch: het is interweb.
Dus: this is me, live from the brugse puurte. Helemaal verhuisd, verzuipend in de dozen en eten kokend. Allez, wachtend op de meneer van pizza roma. Technisch gezien is dat bijna hetzelfde.

(ik denk dat ik vanaf nu al mijn posts ga eindigen met “technisch gezien is dat bijna hetzelfde”, ja. Dit weblog heeft een rode draad nodig.)

Ja!

Een tijger.

Over de kat gesproken, dat is eindelijk een roofdier geworden. Gisterenochtend, toen ik uit de slaapkamer kwam, raasde zijne zwartwitgevlektheid in de hal voorbij. Ik zag hem nauwelijks passeren, zo snel ging het.
Kort nadien heel luid gepiep. Toen ik een verdieping lager kwam, bleek dat Boogie een mereljong gevangen had, maar ergens onderweg was het beestje ontsnapt. En het zat vast achter de radiator.

Ik heb dan maar de vogel bevrijd en buitengezet. Allez, eigenlijk heb ik mijn lief geroepen, gezegd “doe iets”, gekeken hoe hij het beest heeft gevangen en buitengezet en daarna gezegd “Goed zo, lief”.

Technisch gezien is dat bijna hetzelfde.

projecten

In een doos.

Ons hele leven zit in stevige kartonnen dozen en is dichtgeplakt met bruine tape. De kat loopt een beetje verdwaasd rond, maar vindt al dat nieuwe speelgoed eigenlijk best wel lachen.

Morgen, om acht uur ‘s morgens, rijdt de verhuiswagen voor. Sterke mannen komen dan alles wat we hebben inladen en twee kilometer verder opnieuw uitladen.

De laatste nacht met uitzicht op de drie torens. Ik word er zowaar wat melancholisch van.

© All Rights Reserved 2021 Theme: Promos Blog by Template Sell.