Month: July 2007

Ja!

Joker CD.

Op weg naar Holland gisteren in de auto, hebben we een beetje naar de Joker-CD zitten luisteren. Het moet een vreemd zicht geweest zijn, hoe we allebei zaten te gieren van het lachen voor het rode licht. De mensen in de auto’s naast ons keken alleszins een beetje raar.

Conclusies na wat we gehoord hebben:

Xander heeft de Meetjeslandse eer bijzonder goed gered. En super ook dat hij blijkbaar nog weet hoe fotosynthese werkt. De biologielessen zijn niet voor niks geweest, hoera!
– Ik wil dringend Thomas nog eens aan het werk zien
– Als ge “Bij Mij Zijt Ge Veilig” woord voor woord kunt meezeggen, hebt ge het net een keer te veel gezien, denk ik.

Merci Xander voor het cadeautje, ge zijt een engel. Much appreciated!

(U kunt de CD trouwens nog kopen voor 5 luttele euro’s in The Joker zelve)

Ja!

Kersouwe.

Gisteren een lange trip gemaakt, naar olland. Lief moest namelijk spelen in Natuurtheater De Kersouwe. Een wonderlijke plaats, temidden van de bossen, met twee openluchtarena’s.


post

post

post

post


Het was precies alsof we een beetje op kamp waren en ik was –naar goede gewoonte– weer helemaal vestimentair onaangepast: hoge hakken (bosgrond, jeej) en een kleedsken (muggen, hoera).
Maar: lieve mensen, een warm publiek, ongelooflijk intiem en gezellig, geen spatje regen én een goede voorstelling. Fijn is dat, zo’n avonden.

En al

ikea olé olé.

Zegt Tom, daarnet op de mailinglijst (nadat hij ontkennend had geantwoord op mijn vraag of hij een ikea-catalogus had meegebracht voor mij):

Misschien dat er aan de uitgang wel lagen, maar toen waren we al heksentoeren aan het uithalen met eerst drie en
wat later _vier_ winkelkarren, dus we hadden het iets te druk toen.

Dat deed me denken aan de enige keer dat lief en ik samen naar de ikea trokken. U weet wel, die keer vlak voor we in zonde gingen samenleven.

We waren die dag om 10h in de Ikea aangekomen, het moment waarover ik het heb was tegen suitingstijd. Zeven-uur-een-half beslissingen nemen en in de drukte lopen, dat vergt wat van een mens. Maar goed. 17.30h, laatste stop: gordijnen.
Lief vraagt hoe groot ze moeten zijn, ik neem het papiertje met de maten.

Nu, U moet weten dat ik niet altijd even georganiseerd en geconcentreerd ben. Wij hadden van tevoren alle maten opgenomen. Lees: lief had zijn leven geriskeerd op de ladder om op te meten, ik had genoteerd. En ondertussen in mijn hoofd de slaapkamer ingericht. En nagedacht over hoe ik het schilderij uit een oude kader –die ik bij mijn ouders in de kelder had gehaald– zou vervangen door een spiegel. En bedacht dat ik honger had. En dat het best mooi weer was. Alleszins: ik had vanalles gedaan, behalve in detail de maten genoteerd.

Dus toen lief zei: “Hoe groot zijn de ramen?”, heb ik schaapachtig gelachen, mijn armen uitgestrekt en gezegd: “Zo ongeveer?”.

Dames en heren: onze eerste ruzie.

En al projecten

Zeetjen.

De laatste twee dagen waren wij aan het zeetje. Mosselen, fietsen, wandelen…very nice indeed.

Nu eerst vijfhonderd mails doorworstelen van Het Project en de planning voor morgen maken. Patricia, Joke en ik hebben immers de haast onvermoeibare michel afgelost. Druk druk, hoor.