Soms is mijn lief ongelooflijk streng. En zeer volhardend. Zoals deze middag in de Ikea. Elke keer ik gewoon even wilde rondkijken of eens één van die mooie glaasjes vastpakken, of gewoon eens wilde denken of we echt geen felgekleurde keukenhanddoeken nodig hadden, sprak hij met ietwat boze stem: “Neen, zoetjen, daarvoor zijn we niet hier.” en duwde de kar alvast een vijftal meter verder.
We zijn om 12.45 in Gent vertrokken en waren om 15.30 weer thuis. Met een auto vol grief, alles wat we nodig hebben én we hebben zelfs daar gegeten.
Efficientie. Of Ikea-haat aan zijn kant, dat kan ook.