Alles van waarde is weerloos
De zin hierboven — en bij uitbreiding het boek — speelde twee keer door mijn hoofd vandaag. En wel in geheel verschillende context. Filosofisch dat ik soms ben, u hebt daar geen gedacht van.
1. “De wereld van vandaag is te ingewikkeld en te hard voor u en voor mij die een hart hebben dat ontroerd geraakt bij de dingen die onze ogen aanschouwen.” Boontje, 1982
2. Het is vreemd hoe iets weghalen en kapotmaken soms zo’n mooie dingen kan te voorschijn halen (morgen foto’s van de vloer)
Kan ik zinnige dingen zeggen over de verkiezingsuitslag? Waarschijnlijk niet, want al wat ik zeg is emotioneel gekleurd door de teleurstelling van dit moment. Ik had een achteruitgang verwacht voor paars, maar niet zo sterk. Ik had een vooruitgang gevreesd van CD&V-NVA, maar ik heb maandenlang gehoopt dat het niet zo ver zou komen. Had ik een god gehad, ik had mijn ogen gesloten en stillekes een gebed gepreveld dat het beleid van de afgelopen jaren verdergezet kon worden.
Ah, kijk, we gaan daar niet onnozel over doen. Ik beschouw mijzelf als een rooie en de rooie hebben verloren. Dat steekt. Vooral omdat ik oprecht geloof in een groot deel van hun programma, al vele jaren.
De zaken die me irriteren aan deze uitslag zijn niet op twee handen te tellen en sommige dingen hebben zelfs niks te maken met het verlies van mijn goeie. Dat de brullende judo-coach zoveel stemmen krijgt, dat irriteert mij. Dat het VB voor de zoveelste keer vooruit gaat. Dat Leterme het gezicht wordt van mijn land. Dat zoveel mensen blijkbaar geen land meer willen zijn, maar een vlaamse staat. Dat Groen! niet meer vooruit is gegaan. Dat ik in een land woon waar de meeste mensen *niet* trots zijn op de ethische dossiers die de afgelopen jaren eindelijk zijn behandeld. Dat ik in een land woon waar zoveel mensen conservatief denken en waar progressiviteit als een bedreiging voor de eigen welvaart gezien wordt, dat irriteert mij.
Er is vandaag opnieuw massaal gekozen voor een partij die zodanig overtuigd is van onze eigen superioriteit, dat ze liefst een muur wil bouwen om onze Vlaamse volksaard. En daarnaast is er massaal gekozen voor een man die een paar dagen geleden op stubru — niet gehinderd door enige kennis ter zake overigens– verkondigde dat “In bepaalde wijken in Gent er zodanig veel mensen van vreemde origine wonen, dat de vlamingen hun eigenheid zijn verloren”. Ik ben één van de vlamingen in die wijken. Als wat ik vandaag heb zien gebeuren die vlaamse eigenheid weerspiegelt, dan hoef ik ze echt niet.
PS: johan, krijg het niet in uw hoofd om stappen terug te zetten omwille van verantwoordelijkheid en al é kameraad.
Vroeger in het dorp ging ik mee met mijn mama en papa naar het stembureau, ook lang voor ik moest stemmen. Een zinnetje dat daar steevast werd uitgewisseld tussen kennissen en buren en vrienden en familie was “op de goeie é”. Ik weet nog heel levendig hoe ik ooit, als klein meiske, aan papa heb gevraagd “Weet gij dan wie de goeie zijn?” en dat hij antwoordde dat de goeie die waren waarop hij stemde.
Toen ik zelf eindelijk mocht kiezen had ik het gevoel dat eigenlijk ongeveer alle partijen de goeie waren, behalve die ene. Voor “de goeie” was dus beter “niet voor de slechte” geweest.
Vandaag heb ik dat gevoel niet, ik heb het idee dat er veel slecht kan gebeuren en dat gevoel is gisteren dankzij het populistische debat op VTM nog versterkt. Dus ik hoop van harte dat u voor de goeie stemt, vandaag.
Ik ben deze nacht wakker geworden in de regen op ons dakterras (in ons huidige huis ja) met de gedachte “Maar i. de steekmessen liggen helemaal niet op het terras”.
Daaropvolgende sequentie van gedachten:
– “Het regent. Ik kan de brander niet gebruiken als het regent, denk ik”
– “Oh. het is nacht.”
– “Hm. ik heb een pyjamabroek aan”
– “En dit is mijn nieuwe huis niet, overigens”
– “ik zal maar weer gaan slapen zeker?”
Er is een nieuwe broodjeszaak op de Ottogracht. Lekkere broodjes, vriendelijke mensen en ik heb een gratis zen-drankje gekregen.
Maar acht-euro-vijftig voor twee broodjes? Ok, geen gewone broodjes kaas, maar toch.
Zoals Daniel het zegt:
Als je zo vreselijk gehecht bent aan je broodje, verkoop het dan niet man.