Kan ik zinnige dingen zeggen over de verkiezingsuitslag? Waarschijnlijk niet, want al wat ik zeg is emotioneel gekleurd door de teleurstelling van dit moment. Ik had een achteruitgang verwacht voor paars, maar niet zo sterk. Ik had een vooruitgang gevreesd van CD&V-NVA, maar ik heb maandenlang gehoopt dat het niet zo ver zou komen. Had ik een god gehad, ik had mijn ogen gesloten en stillekes een gebed gepreveld dat het beleid van de afgelopen jaren verdergezet kon worden.
Ah, kijk, we gaan daar niet onnozel over doen. Ik beschouw mijzelf als een rooie en de rooie hebben verloren. Dat steekt. Vooral omdat ik oprecht geloof in een groot deel van hun programma, al vele jaren.
De zaken die me irriteren aan deze uitslag zijn niet op twee handen te tellen en sommige dingen hebben zelfs niks te maken met het verlies van mijn goeie. Dat de brullende judo-coach zoveel stemmen krijgt, dat irriteert mij. Dat het VB voor de zoveelste keer vooruit gaat. Dat Leterme het gezicht wordt van mijn land. Dat zoveel mensen blijkbaar geen land meer willen zijn, maar een vlaamse staat. Dat Groen! niet meer vooruit is gegaan. Dat ik in een land woon waar de meeste mensen *niet* trots zijn op de ethische dossiers die de afgelopen jaren eindelijk zijn behandeld. Dat ik in een land woon waar zoveel mensen conservatief denken en waar progressiviteit als een bedreiging voor de eigen welvaart gezien wordt, dat irriteert mij.
Er is vandaag opnieuw massaal gekozen voor een partij die zodanig overtuigd is van onze eigen superioriteit, dat ze liefst een muur wil bouwen om onze Vlaamse volksaard. En daarnaast is er massaal gekozen voor een man die een paar dagen geleden op stubru — niet gehinderd door enige kennis ter zake overigens– verkondigde dat “In bepaalde wijken in Gent er zodanig veel mensen van vreemde origine wonen, dat de vlamingen hun eigenheid zijn verloren”. Ik ben één van de vlamingen in die wijken. Als wat ik vandaag heb zien gebeuren die vlaamse eigenheid weerspiegelt, dan hoef ik ze echt niet.
PS: johan, krijg het niet in uw hoofd om stappen terug te zetten omwille van verantwoordelijkheid en al é kameraad.