Joke had het er vorige week op een meeting voor het project over. Dat ze twitter gebruikt omdat ze sommige dingen te triviaal vindt voor haar weblog. Dat haar weblog is voor stukjes waar ze over nadenkt en tijd insteekt. Dat ze dat niet verstaat hoe sommige mensen wel van die korte entries maken, die eigenlijk over weinig gaan. Dat ze dat blogvervuiling vindt.
Ik meende vervolgens een beschuldigende blik in mijn richting te ontwaren.

Gisteren dan zei helpdesk-tom op Google Talk.:

– ik ga uw weblog eens lezen

en dan 2 seconden later

– gedaan

waarop hij mij begon uit te lachen en zei dat het hem nog verwonderde dat ik überhaupt de moeite deed om volzinnen te maken.
(Allez, hij zei natuurlijk niet überhaupt, want dat woord kent hij niet en dat is ook veel te moeilijk om uit te spreken voor een Westvlaming, maar het kwam daarop neer.)

Ik heb gisteren dan maar eens iets langer geschreven, want dat jonk volk dat kan nogal een beetje doorbomen heb ik al ondervonden in het verleden en daar had ik nu echt geen zin in. Het is bij deze bewezen dat ik nog steeds een stukje van meer dan tien regels uit mijn toetsenbord gewrongen krijg, en nu wil ik dus geen opmerkingen meer horen over blogvervuiling en al.

Het is mijn weblog, ik doe mijn eigen goesting hier, ik vind woorden uit zoveel ik wil, ik schrijf dat het VB stinkt zo vaak ik wil en ik schrijf triviale korte stukskes als het mij uitkomt. Nah.