Gisterenavond hebben we hier thuis een mail gekregen waar ik nog steeds helemaal door van de kaart ben. Een vriendin van ons is Braziliaanse en heeft dus een ander kleur vel dan de meeste mensen in dit Vlaanderland. Zaterdagavond was ze met haar vriend op een feestje in een jeugdhuis en ze is daar volledig in elkaar geslagen. Zij heeft over haar hele lichaam kneuzingen, een dichtgeklopt oog, een afgebroken tand en haar juwelen verloren. Hij heeft er een dikke lip, kneuzingen, een gebarsten neus en een afgebroken tand aan over gehouden, omdat hij haar probeerde te verdedigen.

Het geweld ging gepaard met racistische opmerkingen en verbale aanvallen over vuile negerin en terugkeren naar haar oerwoud.
Er is klacht ingediend, de politie neemt het voorval zeer ernstig en het Centrum voor Racisme volgt de zaak ook op, maar dat maakt het natuurlijk niet minder erg.

Walgelijk, vind ik dat. Degoutant. En ik schaam mij diep dat mensen tot zo’n dingen in staat kunnen zijn.

(het koppel overweegt het verhaal openbaar te maken in de pers, overigens. Ik heb hun contactgegevens. Ge moet maar roepen.)