Hoe gaat het eigenlijk met dat huis van i. en haar lief, vragen sommige mensen zich misschien af. Wel, u bent niet alleen: ik vraag mij dat ook af. De laatste maanden zijn behoorlijk stresserend geweest voor een optimist als mezelve, en het ziet er nog niet naar uit dat alles achter de rug is.
Wijzelf zijn helemaal rond: de verhuisdag is vastgelegd, er is een verhuisfirma geboekt, er zijn nieuwe huurders gevonden (ja-ha. en moeilijk dat dat was), de huisbaas van dit huis is op de hoogte, we hebben een dakwerker die onmiddellijk na het bouwverlof aan het dak begint: alles ziet er goed uit. We hebben alleen nog steeds geen huis.
Twee maand geleden hadden we alles wat we moesten hebben: de lening goedgekeurd, de schuldsaldo ook, alles netjes binnen van de bevoegde instanties. En toen keek mijn papa op de papieren van het kadaster en zag hij Het ProbleemTM.
We hebben een huis gekocht dat eigenlijk de vroegere directeurswoning is van een fabriek. Er zijn dus eigenlijk twee percelen, van dezelfde eigenaar: het huis en de fabriek. 20 jaar geleden is het huis gerenoveerd en is men dat beginnen verhuren, en toen is er een muur geplaatst tussen huis en fabrieksterrein. Et voila: onze koer is ontstaan.
Bleek op het kadasterplan dat de koer eigenlijk bij het perceel van de fabriek hoorde, dus moest dat geregulariseerd worden. Anders zou de mens die ooit de fabriek koopt aanspraak kunnen maken op onze koer en dat zagen we gelijk niet zitten.
Een gezworen landmeter gezocht, de boel laten opmeten en uittekenen, en hopla alles terug naar de bevoegde instanties.
En sindsdien gaat alles traag. We wachten nog steeds op het akkoord van drie voorkooprecht-instanties in verband met de koer. En de klok tikt ondertussen: onze compromis loopt af op 25 mei, dus eigenlijk zou alles daarvoor moeten getekend zijn.
*zucht*
En voor de rest, met u alles in orde?