Lief en ikzelve waren reeds geruime tijd op de hoogte van de gezegende staat van gemeenteraadslid Decroubele-Braeckevelt. Wij hadden echter geheimhouding gezworen. Vorige week, op het Gentblogt-feest, zei Lief opeens tegen Lien “Ah just. Proficiat é”, waarop Lien hem giftig en met opgetrokken wenkbrauwen aankeek. Er stond immers gezelschap bij dat nog van niks mocht weten. Lief vulde gezwind aan “Euhm.. met uw nieuwe badkamer.”

De titel is één van de grappigste zinnen die ik de laatste weken heb gehoord, maar u krijgt er nog wel een keer meer uitleg over, ten gepaste tijde. Nu mag dat niet, zoals er zoveel dingen niet mogen tegenwoordig.

Het is een donkere dag vandaag, met veel regen en dus kan een mens niet veel anders dan praktische dingen afhandelen. Uitzoeken hoe leningen in elkaar zitten, een les of zes voorbereiden, een artikel schrijven.
Living on the edge betekent op zo’n dag: truien met een etiket “handwas” toch in de machine stoppen wegens te lui. Ik dan, niet de truien. Truien kunnen niet lui zijn, want truien hebben geen emoties. Al beweerde Herman De Coninck ooit van wel, in een gedicht. Maar dat is een geheel andere zaak.

De truien zitten in de machine, en ik wacht gespannen af. Als alles er deftig uitkomt schept dat immers mogelijkheden voor de toekomst. Als ze krimpen, dan hebben we meteen geen handwas-truien meer en is dat probleem ook al weer van de baan.

Soms kunt ge gewoon niet verliezen.