Don’t just sit there. Celebrate something.
– Maceo Parker, deze zomer op Blue Note –
Ze vroeg er zelf naar. Bij deze: lilith en youri hebben een monobrow aangesmeerd gekregen door mijn lief in het park van deinze. 3009 was dat.
1. Welk normaal jong koppel kan er nu een huis van 300.000 euro, daar bovenop 30.000 euro registratie rechten en een 5000 euro kosten + minimum 75.000 euro verbouwingen betalen? Dat is 400.000 euro. Dat is, voor zij die het niet zouden beseffen, 16 oude miljoenen. Zestien. Hand omhoog wie hier jonger is dan 50 en dat zou kunnen betalen. Ik dacht het niet é.
2. Als onze schatter, nochtans een correcte mens, zegt dat hij 210 zou bieden en als het identieke huis ernaast 3 jaar geleden verkocht is voor 170.000 euro, betekent eerder genoemd bod dan dat de wereld gek is geworden? En hoe komt het dat wij wekenlang hebben gedacht dat we wel een kans hadden? Naïeve kiekens dat we zijn.
3. Als er in Gent keuze is tussen (a) zeer kleine woningen waarin een gezin nauwelijks comfortabel kan wonen maar die nog betaalbaar zijn en (b) gezinswoningen die verkocht worden voor prijzen van kastelen, betekent dat dan dat Gent gedoemd is om een stad te worden voor gezinnen met heel veel geld?
4. Als ik op immosites kijk nu momenteel, word ik helemaal moedeloos. Ik heb *echt* geen zin om opnieuw naar koterijen allerhande te gaan kijken.
5. Als we nu eens hier blijven wonen en deze zomer 6 weken door Argentinië gaan trekken. Zou dat geen goed ideetje zijn?
Er is een ander bod van 300.000 euro. En aangezien er volgens onze architect 75.000 euro kosten aan zijn, betekent dat dat “boven ons budget” een understatement is.
We hebben uiteindelijk zelf moeten bellen om dat te weten te komen. Na een fucking kloteweek van ons afvragen waarom er niet werd gebeld.
Vanaf dit eigenste moment zijn wij officieel vooruitziende mensen. De externe back-up schijf is geïnstalleerd en de back-ups zijn op dagelijkse basis ingepland.
Als wij niet verantwoordelijk zijn, dan wete ik het ook niet meer.