Toen wij gingen samenwonen, heeft lief de CDs geordend volgens zijn onfeilbare systeem. Alfabetische classificatie, dat is namelijk voor mietjes…bij ons thuis wordt er geklasseerd volgens logica.
Sommige dingen begreep ik nog: dat Sinatra naast Sammy Davis Jr. staat bijvoorbeeld, wegens The Rat Pack.

En dat Millionaire naast Queens Of The Stone Age aan de ene kant en Evil Superstars aan de andere kant hoort, en dat dan naast Evil Superstars Mauro & The Grooms hoort te staan en daarnaast dEUS: ik wil daar gerust in meegaan.
Het probleem is echter dat lief’s kennis van muziektrivia heel wat groter is dan de mijne waardoor de logica van het onfeilbare systeem bij momenten gewoon mijn petje te boven gaat. Als ik dan vraag: “waar staan de CDs van X?” en het antwoord is: “Tsk, naast die van Y, natuurlijk, want dat is dezelfde producer.”, dan kunt u zich voorstellen dat er aan weerszijden duchtig met ogen wordt gerold.

Alleszins: ik heb het systeem verkloot. Ik weet in de helft van de gevallen niet waar een CD hoort te staan, dus heb ik nu een jaar van gokken achter de rug. Fout gokken, waardoor geen van ons beiden de laatste maanden ook maar één CD terugvond.

Vandaag heb ik dan ook de hele CD-kast leeggemaakt en geordend volgens *mijn* onfeilbare systeem: eerst de artiesten die met een A beginnen, dan die met een B, dan die met een C, dan met een D,…
Dat is iets vol-le-dig nieuw en revolutionair, naar het schijnt. Gedurfd en innovatief, maar het schijnt te werken volgens de laatste onderzoeken.