Alles van waarde is weerloos
Ons Heer moet zijn getal hebben.
Wil zoveel zeggen als “We moeten ons erbij neerleggen dat er allerhande soorten mensen zijn.” Vaak (achteraf) gebruikt als men een rare mens gezien heeft of als mensen vreemd doen:
“Ah ja, Ons Heer moet zijn getal hebben é”
Varianten zijn “God moet…”, “Onze-Lieven-Heer moet…”
Hubert Lampo schreef trouwens ooit een boek “Kasper in de Onderwereld/de goden moeten hun getal hebben”, dat later ook verfilmd werd.
Over het woordenboekproject: klik.
Tijd voor een bekentenis: alhoewel ik in formele en werkgerelateerde situaties meestal netjes spreek, ben ik eigenlijk een enorme fan van dialect, spreektaal en regiolect. Aangezien mijn lieve ouders altijd “schoon Nederlands” tegen mij geklapt hebben, ben ik jammer genoeg niet in staat echt meetjeslands te praten: de klank zit vaak helemaal fout en dan klinkt het nogal belachelijk, vind ik. Ik heb wél op school en in de jeugdbeweging voldoende opgepikt om me een sappig regiolectje eigen te maken. Het is al iets.
Ik ben bovenal fan van die schitterende uitdrukkingen en woorden die mensen die iets ouder zijn dan mij gebruiken. Fantastische scherpe zinsnedes die jammer genoeg steeds minder mensen van mijn generatie kennen. Maar juicht, o Vlaanderenland, vanaf vandaag beginnen we hier met de herwaardering van die uitdrukkingen en woorden. U kunt uw eigen suggesties kwijt in de commentaren of opsturen via de contact-pagina of gewoon via mail. En avant!
Gisterenavond hadden lief en ik een grappig gesprek toen we gingen slapen.
hij: hé, jij bent al bijna vier maanden gestopt met roken, niet?
ik: ja-ha-a. ik vind dat ik wel een cadeautje mag daarvoor.
hij: een cadeautje? Als je een *jaar* gestopt bent, dan krijg je een cadeautje.
ik: zo lang nog? Alleuh. Please buy me pretty shiny things…toe-oe.
hij: Pretty shiny things? Zoals aluminiumfolie?
En toen lachten wij een beetje en was het even stil. En aangezien het principe “great minds think alike” in ons geval zeker opgaat, dachten we een halve minuut later allebei aan hetzelfde.
Vroeger spaarden wij de zilveren papiertjes uit pakjes sigaretten. Want als je een kilo had en die opstuurde, dan kreeg je tienduizend frank, zo vertelde men. Nu – met onze volwassen en realistische ingesteldheid – denken wij dat dat allemaal geen waar was.
Wij hebben ze allebei nog lange tijd verzameld, maar geen van beide is ooit aan een kilo geraakt. Iemand van jullie wel? En naar welk adres heb je die brol dan opgestuurd? En heb je dan echt veel geld gekregen?
Ik zit momenteel met mijn voeten in een badje met lauw water en een beetje parfumloze badolie. Het is afzien, zo veel pijn dat het doet.
Het begon gistermiddag: ik wilde de stad in om mijn mooie nieuwe jeans af te halen en lenzen te kopen. We zouden er meteen een wandelingetje van maken. En ik deed de havaianas aan die ik van vriendin B. kreeg, een paar maand geleden. Het is zomer voor iets é.
Teenslippers zijn echter niet geschikt voor wandelingen, en als gevolg heb ik een kanjer van een blein tussen mijn tenen.
De doodsteek kwam er echter gisterenavond (kilometers afgelegd van huis naar restaurant naar huis naar afspraakplek naar feestje) en later deze nacht, met een uitgaansavond in de stijl van vroeger (op hoge hakken de hele nacht dansen en rondlopen). Toen wij om halfzes naar huis kwamen deden mijn voeten pijn als nooit tevoren.
En vandaag kan ik bijna niet stappen.
Het zal mij leren, nog zo uitgaan op mijn leeftijd. Kalle dat ik ben.
Het is van zomer vandaag….
Maak een halve liter groentenbouillon van een bouillonblokje en laat volledig afkoelen.
Snij twee komkommers, een sjalotje en twee teentje look fijn, voeg ze bij de bouillon.
Voeg een twintigtaal blaadjes verse munt toe, het sap van één citroen, een scheut olijfolie en een klein beetje (balsamico)azijn. Kruiden met peper en een beetje zout en dan mixen.
Zet nog een beetje in de koelkast tot het ijskoud is. Eventueel vlak voor het opdienen een ijsblokje toevoegen.
Serveer met verse muntblaadjes als garnering.