Year: 2006

Neen!

Compulsief.

Ik heb de compulsieve neiging om iedere dag iets te schrijven alhier. Allez, dat is eigenlijk fout gezegd. Beter: ik heb de compulsieve neiging om iedere dag iets te publiceren op dit weblog.
Het is namelijk zo dat ik iedere dag tussen de tien en de vijftien stukjes schrijf. Notities maak. De meeste daarvan zijn niet voor publicatie, want gaan de buitenwereld geen ene zak aan of zijn gewoon totaal oninteressant (hoewel trouwe lezers zullen getuigen dat “interessant” niet echt een toprioriteit is alhier. Zo’n beetje even prioritair als hygiëne in de Boliviaanse altiplano’s.). Edoch: normaal gesproken is er iedere dag wel iets dat publiceerbaar is. Minimum.

De laatste dagen zijn de dingen die ik schrijf echter te persoonlijk. En toch heb ik die compulsieve neiging om hier toch iets te publiceren.

Bon. Daar zijn we ook alweer vanaf.

internet

Awarddink.

Er is nog een blog-award, georganiseerd door die jongeman met zijn garnaal op zijn weblog.

De Bwards, door en voor webloggers, zo vertelt men op het interweb. Alla, het is niet voor de reclame-inkomsten, ik kon het project nomineren en er staan geen hollanders in de lijst: meer heb ik niet nodig om te participeren. In tegenstelling tot wat sommigen beweren (leugenaars! kwatongen!) ben ik echt niet zo’n bitch die altijd dwars moet liggen gewoon voor de fun of it. Want dat dwarsliggen, eigenlijk is daar geen zak aan en van al dat tegenspreken wordt een mens ook zo moe. Ik vraag mij wel af of ze nu gaan bellen van de radio omdat ik wél meedoe.

Ik heb vanzelfsprekend op mijn lief gestemd. Ons kent ons, hier op Sluizeken-ham. Zo gaat dat in die turkenwijken, dat spant allemaal samen en al, de politie heeft daar genen vat meer op op den duur. Vuile socialisten met hun drugs en hun gratis bussen. Awoert.

Maar bon. Een lange post om hetvolgende te vragen: daar staan toch geen nummerkes bij met ranking é, bij die lijst of kijk ik daar echt over? Hoe komt dat dan dat ik in mijn feedreader overal lees “ik sta voorlopig op plaats 42” en “ik ben gezakt naar huppeldepup”. Mis ik iets? Of hebben jullie dat geteld?

Neen!

Citaat.

Het is in huis of alle dingen staan te sterven.

Eeuwige dankbaarheid voor degene die weet uit welk boek ik deze zin ooit in mijn nota-boekje heb overgekrabbeld. Ik heb het er niet bijgenoteerd, jammergenoeg, maar ik moest eraan denken vanmiddag terwijl ik de frigo aan het uitkuisen was. Er was een fles melk omgevallen en we weten allemaal welk een effect zoiets kan hebben na een aantal dagen.
Later vanmiddag moest ik er weer aan denken, toen ik de orchidee die al zijn bloemen is kwijtgeraakt zag in de veranda. En daarnet opnieuw, toen ik in de traphal alweer herfstbladeren vond die door de kat werden binnengebracht.

Ik heb het gegoogled maar ik vind het niet terug. Damn you, internet! Duizenden sites over blote tetten, maar dan zoekt een mens eens een klein zinnetje op en blijkt er geen referentie over te bestaan.

zot word ik daarvan.