Er zijn zo van die dagen die beginnen met kijken naar uw lief terwijl hij nog slaapt, verdergaan met een beetje humo lezen, een kom groentensoep en een boterham met garnaal eten. Om daarna geruisloos over te gaan in het draaien van een wasmachine, het kopen van een paar cds in de fnac en wat voedsel bij de groentenboer. Daartussen nog het tegen het lijf lopen van kenissen en vriendjes allerhande in de veldstraat of voor hun eigen deur en een koffie in het Damberd.

En dan is de dag al voorbij en de avond begint. Vreemd is dat, van die dagen.

Neen, ik ben geen fan van vandaag.
Er was een begrafenis, een koffietafel en de daarbij horende sfeer.
Het regent, het is koud, ik heb al de hele dag vage hoofdpijn.
De kat is verkouden, mijn ogen prikken van vermoeidheid.
Er zijn misverstanden, lusteloosheid en een geïrriteerde ondertoon in alle gesprekken.

Vandaag kan maar beter snel over zijn, vind ik.

De cover van de humo van deze week is een heel schoon afficheken voor aan uw ruit. Lief had de onze deze ochtend uitgescheurd en aan de straatkant opgehangen en ik vind het voorwaar een goed idee.
En voor u het zegt: enige zin voor esthetisch drama is ons inderdaad niet vreemd, hier ten huize.