Year: 2006

En al

Retro-actief.

Sowieso al een retro-mens zijnde, heb ik de boel aangevuld met dingen van tijdens de periode die we gemakshalve “Kerygma’s ijstijd” zullen noemen. De boel is nl. een *paar* dagen offline geweest. Hetgeen mij noopt om een nieuwe hosting-firma te zoeken, maar daar wil ik het nu even niet over hebben.

Mais bon. Het is niet omdat onze weblog kapot is dat we niet schrijven, natuurlijk. Dus zal ik al mijn dinges van de laatste dagen gewoon controlceecontrolvee-en. Zo hoeft u geen letter te missen van mijn on-ge-loof-lijk boeiende leven.

En al

Vreemd.

Het is vreemd hoe erg mijn stemming af kan hangen van dingen die ik lees of zie. Zo snel dat mijn gemoed kan keren, door iets waar ik eigenlijk niets mee te maken hebben, u houdt het niet voor mogelijk.

Net kwam ik kiplekker en fris als een hoentje uit de douche (van flairtrut gedaan, met maskertjes en peeling en conditioner-voor-blond-haar), helemaal vrolijk en klaar voor een ontspannen nacht. Nog even een paar dingen doorlezen voor het slapengaan: bloglines als mijn persoonlijke grapevine, weet u wel.
En dan lees ik iets, en dat doet me aan iets denken. En voor ik het goed en wel besef is de vrolijkheid weg en vervangen door een -ahum – ietwat contemplatieve stemming…

Gelukkig past dat wel bij de weersomstandigheden, dat contempleren.

Van een ander

Aspe heeft het aan zijn hart.

Pieter Aspe is in het ziekenhuis opgenomen met een hartaanval. Nu ben ik niet ‘s mans grootste fan, maar ik vind dat dus wel erg.
Die mens is 53 en heeft een hartaanval gekregen. En nu moet hij bypassen krijgen. DRIE-EN-VIJFTIG.
53 dat is even oud al de Herman, ten tijde van zijn hartaanval. En Bram Vermeulen was ook al nauwelijks ouder toen zijn tikker het begaf.

Wat is dat met die schrijvers, verdorie?

internet

Geheime titel.

Oe. Een stokje van Bart, zowaar. Ik moet mijn echte titel, mijn geheime titel en mijn droomtitel geven.

Mijn leven valt meestal uiteen in twee jobs: die op school en die voor Het Project.

Op school is mijn echte titel “Praktijklector”. Mijn geheime titel is “zij die dingen weet over computers en dus *alle* vragen over die dingen kan beantwoorden” oftewel “outlook-helpdesk”, “word-helpdesk”, “excel-helpdesk” en “hardware-helpdesk”, “ptt-presentatiemaker” en “document-lay-outer”.
Ik vind dit evenwel niet erg. Het maakt de job gevarieerd. 🙂

Binnen het project is mijn echte titel “Mevrouw de voorzitter” en ik sta echt wel op die mevrouw. Ze moeten hun plaats kennen, vind ik.
Mijn geheime titel is “piekeraar”, “bemiddelaar”, “gastlijsten-regelaar”, “klaagmuur” en “schietschijf”. Daarnaast ook “luisteraar” en “gemoederen-bedaarder”.

Mijn gedroomde titel heeft met beiden alles en niks te maken en luidt “Baas van de Wereld”.

*demonisch gelach*

(of “rentenier” is ook goed, als alternatief)

Het stokje doorgeven doen we voor een keer niet aan de usual suspects.
Vinnie, Zezunja : vangen!
En Dimi jong, schrijf ook nog eens iets.

Ja!

Bram.

Het Parkkaffee in Wondelgem is vandaag weer van start gegaan. In een ver verleden was dit één van mijn favoriete zomerplekjes, in augustus. Ik zag er ooit de grote Bram Vermeulen, in het avondlicht en aan zijn vleugelpiano, terwijl hij voor een ademloos luisterend publiek mooie liedjes zong. Ik word nog steeds een beetje emotioneel als ik eraan terugdenk, zo schoon dat dat was.
Ik dus op zoek naar mijn Bram-CD en die in de speler gepleurd. Zucht.

Ik schreef het in februari al een keer, maar ik kan het niet genoeg benadrukken: Rode Wijn is verdomme echt een beest van een nummer. Zoveel emotie. Zoveel drama. Zoveel eenvoudige en pakkende schoonheid. Dat iemand zoiets kan schrijven, daar ben ik nu eens jaloers op zie. (more…)