Year: 2006

Neen!

frustratie

U kunt zich nauwelijks voorstellen hoe frustrerend deze situatie met dreamhost is. Als ik aan mijn gegevens kon, ik had de hele handel ondertussen al verhuisd. Jammer genoeg hebben die fuckers dus niet alleen iets gedaan met de Apache configuratie, ze zijn er ook in geslaagd mijn ftp-users stuk voor stuk te verkloten. Mijn handen zijn dus gebonden.

Ondertussen wacht ik al 3 dagen op antwoord. Drie.

Ik denk dat ik, eens dit opgelost is, maar eens een vakantie van het internet neem. Want ik vind het niet zo leuk meer, de laatste tijd.

En al

Strolling the city.

Ik ben kapot. Kleine Staf is bij ons sinds acht uur vanochtend en aangezien zowel lief als ik doodmoe waren, leek het een goed idee dat tenminste één van ons een beetje langer slapen kon. Ik dus twee uur rondgehost met de buggy in de stad: naar de bakker, naar de fruitwinkel, naar de rommelmarkt, naar de bloemenmarkt, naar de bancontact en naar de bootjes aan de Graslei. De familie Bollaert tegengekomen, die teleurgesteld waren omdat Bloch nog steeds in jaarlijks verlof is.

Het valt me op hoe sommige mensen superlief worden als je een baby bijhebt (helpen om de buggy over de dorpel te dragen, een koekje aan staf geven) en andere mensen een soort ingebakken vijandelijkheid hebben tegenover kindertjes. Staf is bijvoorbeeld in een fase dat hij veel vertelt. En soms mensen naroept met een “dada meneer!”. Ge had die mevrouw kwaad moeten zien kijken zeg.

Ja!

Het Zeetje.

De voorbije dag hebben wij doorgebracht aan het zeetje. Lief moest daar namelijk optreden op Theater aan Zee. In de voormiddag had ik al telefoon gekregen van K., die aldaar de dagelijkse TAZ-gazette maakt (of zoals ze het daar noemen – alle woordspelingen nog aan toe- : de Tazette.). Of ik in de auto in de rapte mijn lief eens wilde onderwerpen aan “tien nooit eerder gestelde vragen” en daar dan tijdens de soundcheck even een neerslagje van wilde maken. Wat ik dus deed.

In de namiddag ook nog even naar Lava, een bodemonderzoek geweest van Studio Orka waarin onze goede vriendin en fantastisch actrice Katrien Pierlet alweer schitterde. Eén en ander resulteerde in een artikeltje voor Het Project.

‘s Avonds Han en Lief met veel succes een mooie voorstelling zien geven en na nog een snel pintje achteraf naar Knokke gereden, alwaar de mama en de papa op appartement zitten. Geslapen, gewinkeld, als een verwend kindje jas cadeau gekregen van mama en papa, gegeten en dan naar huis getuft.

En vanavond Tomatte Crevette! Olé!

Neen!

Dreamhost zijn fuckers.

Zeg ik tegen die gasten van Dreamhost: é, gasten. Zet mij eens op nen anderen server, want den dezen is al zes maand miserie. Altijd maar die downtime en die slechte performantie, jongen. Verhuis mee eens naar een andere machine.

En dus deden ze dat.

30 uur downtime waren het gevolg. And counting, trouwens. And counting.