haha. Wat ben ik toch een leep kind, somtijds. De afgelopen tien dagen heeft u hier namelijk dingen zitten lezen die al maanden in mijn drafts stonden en die nog niet waren gepubliceerd. Linkskes. Recepten. Grote meningen die ik zelfscensuursgewijs niet heb laten verschijnen, toen.
De afgelopen tien dagen ben ik namelijk compleet offline geweest. In Frankrijk, meerbepaald. Eerst in de baai van de Mont Saint Michel, dan op het zeer fijne Ile D”Yeu, dan in Orleans en om af te sluiten samen met Lien en haar radiofonisch instituut in de buurt van Chablis.
Waarom dan zo faken, alsof ge er zijt, vraagt u dan? Wel, ik heb niet graag dat de mensen weten dat ik weg ben. Iedere dag passeren een paar honderd mensen langs dit weblog, waarvan ik echt niet iedereen ken. En aangezien mensen hier terecht komen met zoekopdrachten als “naakt in bad met kinderen”, durf ik te twijfelen aan de goede bedoelingen van een beperkt deel van mijn lezers (en neen, dan bedoel ik niet u, natuurlijk).
En ik vind, geheel in lijn met mijn paranoia karakter, dat er betere ideetjes zijn dan voor honderden mensen verkondigen dat je huis leegstaat de komende tien dagen. Zo van: komt u maar roven, meneer.
Maar bon. Vooraf ingeplande postjes dus. Waarvoor excuus.
Nu gaan we echter terug over tot up-to-date blogging, actueel en heet van de naalde. Nadat ik de infamous Santa Boogie heb doodgeknuffeld, me door mijn mailbox en de meest dringende RSS heb gewerkt, that is.
