Year: 2006

En al

It’s the season.

Ongeveer de helft van de kerstcadeautjes gevonden (andere helft morgen). Dierbaren die naar de zon gaan uitgezwaaid. Nieuwe auto gekocht (Hoera!). Vriendinnetje en haar baby bezocht. Bezoek gebracht aan vriend J. die een stuk van zijn rug is gesneden gisteren (alles is ok, voor zij die het zich afvroegen). Bloemen besteld voor oudejaar en kerst. Bankzaken geregeld. Opgeruimd, afgewassen, kattenbak ververst.

Morgenvroeg nog een voormiddag naar school, daarna opnieuw de stad in en als het goed is zal er tegen morgenavond een periode van absolute rust aanbreken. En dan zal ik vijf dingen vertellen die ge nog niet weet van mij, zal ik eindejaarslvraagjes maken en drie recepten neerpennen. En een artikel schrijven voor Het Project over een paar zeer fijne madammen die naar Togo gaan.

En al

De beerput.

Ik weet eigenlijk niet precies hoe het zit, hier in de stad, maar wij hebben geen individuele beerput. Er is een buis en die gaat naar ergens op straat (niet iedereen heeft dat geluk). Ik denk dat de centrale put van de wijk hier ergens op het pleintje voor onze deur zit. En ik denk dat daar iets fout mee is, want sinds half negen vanochtend staat hier een grote beerkar te pompen voor de deur. En af en toe kruipt er een ventje in de put.

Vuijlsteke, ge weet were van niets zekers?

Ja!

Oudejaar.

Traditioneel is oudejaarsavond iets dat de meeste mensen van tevoren plannen en dat meestal gepaard gaat met een grote hoeveelheid “druk maken in”. Vroeger, toen ik nog jong en onbesproken was, begon het hele lolletje al in november: bij wie gaan we vieren? En wie mag er allemaal komen? En als ge den dienen vraagt dan moet ge die ook vragen. En wie gaat er koken en wat gaan we doen en wat gaan we aandoen en cadeautjes en tralalala.
Dodelijk vermoeid werd ik daar vooral van. Een jaar of zes geleden zijn we daar met een aantal mensen vanaf gestapt. Ik had dat jaar al een viertal uitnodigingen gekregen die ik allemaal had geweigerd wegens “nu nog geen zin om daarover na te denken” en toen was het een week voor oudejaar en had ik geen plannen. En toen bleek ik niet de enige te zijn: de gringos hadden dezelfde reactie gehad, net als vriend W.
Dat jaar heb ik een ongelooflijk ontspannen oudejaar gehad. Rond de middag kwam iedereen aan op mijn appartement (ik woonde het grootst van iedereen) en werd er koffie gedronken, boodschappen gedaan, eten gekookt, haar gevlochten. De namiddag ging in een vloeiende beweging over in de avond, de avond in de nacht en de nacht in de ochtend.
En ik had glitters op mijn hoofd, die avond. Dat was ook wijs

Sindsdien vieren gringa M., gringo J. en ikzelf altijd oudejaar samen. Dat is handig: je hoeft je niks af te vragen van tevoren, je hoeft geen beslissingen te nemen en het is eens zo makkelijk. Lief is er dit jaar voor de derde keer bij, dus die is ondertussen ook al deel van de traditie. Net als het feit dat J. en ikzelf uitgebreid koken op die dag.

De groep eromheen is voor de rest een beetje varirend: we zijn daar niet moeilijk in, iedereen is in principe welgekomen. Dit jaar hadden we funkie P. en juf E. al een tijd geleden gevraagd om te komen. En toen bleek E. alleen te zijn omdat haar liefje moest werken. En toen had ook Lyne nog niks te doen. En toen bleken ook nog twee andere vriendjes plots vrij met oudejaar.
10 personen, opeens.

Het wordt dus bakske vol, denk ik. En aangezien J. morgen een rugoperatie krijgt, dringt enige aanpassing aan het menu zich op.
alle recepten van tapas zijn vanaf nu van harte welkom.
En dessertjes! Lekkere dessertjes!

werk

Boel in het studentenhuishouden.

Het ziet ernaar uit dat het conflict rond VVS een beetje uit de hand aan het lopen is. Eerst was er de schorsing van Stijn Baert, de voorzitter van de Gentse Studentenraad en weblogger omwille van een tekst waarin hij kritiek uitte [pdf] op de werking van het orgaan.

Gisteren meldde edublogs dat donderdag de vertegenwoordigers LOKO (Leuvense Overkoepelende KringOrganisatie) samen met de studentenraad van de VUB en die van de Hogeschool Gent de Algemene Vergadering van VVS hebben verlaten uit onvrede met de manier van standpuntbepaling. LOKO heeft vrijdagavond zelfs beslist alle banden met het VVS te verbreken. VUB neemt één dezer de beslissing of ze hetzelfde doen.

De persberichten van LOKO en VVS staan op edublogs. VVS wast de handen opnieuw in onschuld, maar ik vraag me af wat de waarde van een dergelijk (gesubsidieerde en erkende) instantie nog kan zijn wanneer de studenten die ze horen te verenigen zich steeds openlijker tegen hen keren…

Vreemde dingen, allemaal.