Deze week heb ik mijn lief ergens tussen twee vergaderingen door een mailtje gestuurd met de vraag of hij vrijdagavond tijd had voor een afspraakje met mij. Gisteren was dat, want dat was meteen de enige avond tot eind oktober dat we allebei vrij zijn.
Het leven kan hier namelijk nogal voorbijrazen, bij momenten. Zeker als er premieres en startende academiejaren in het spel zijn, dan is er helemaal geen houden aan.
Het is niet dat we elkaar in drukke periodes niet zien, hoor. We lopen hier allebei wel rond in hetzelfde huis, we slapen in hetzelfde bed en we kijken al eens samen televisie als we even tijd hebben. En we eten tesamen, meestal. Maar de rotvaart waarmee we door de dag razen de laatste tijd, zorgt ervoor dat er van quality time niet vaak sprake is.

En daarom hebben wij date-night in het leven geroepen. Een concept waarvoor ik bij deze een zeer warm pleidooi wil houden: maak eens een afspraakje met de man/vrouw in uw leven. U zult daar veel plezier aan hebben, geloof mij.

Gisteren om acht uur vertrokken naar het fijne restaurant waar we een reservatie hadden. De uren die daarop volgden werden gevuld met aperitief, slaatjes als voorgerecht, vis als hoofdgerecht, chocoladetaart en muntthee toe. En met veel getetter.
Een mens zou daar vaker tijd voor moeten hebben, denk ik dan.

Boven in ons bed slaapt mijn lief een gat in de dag. Beneden op de keukentafel (waaraan ik zit te werken) doet de kat een tukje en het is eraan te zien dat het zeer veel deugd doet.

Lief is moe, want hij heeft gisteren grappig gedaan op een podium en hij was pas laat thuis.
Boogie is moe, want hij heeft de hele nacht op mijn hoofd gesprongen, in mijn tenen gebeten en de trap op- en afgehold.
Ik ben moe, want ik ben opgevreten door de muggen en de kat heeft me de hele nacht geambeteerd.

Iedereen moe, maar niet iedereen slaapt.
Soms is het leven niet eerlijk, denk ik dan.