Zie, en pas hebt ge uw eindeloos medelijden uitgesproken met dat mislukte product, dat de mens is \”¦ met dat beetje schimmel dat de mens is \”¦ met dat beetje kanker, lichamelijke en geestelijke kanker, dat de mens is \”¦ pas hebt ge daarover uw eindeloos medelijden uitgesproken , al denkend: het nadert precies naar het einde van ons boek en we moeten zien dat we ook wat medelijden ten toon spreiden \”¦ pas hebt ge er aan gedacht om uw eindeloos medelijden ten toon te spreiden, of ge wandelt met uw vader naar de stad der 2 fabrieken toe, en hij zegt: maar hebt ge daar reeds op gelet, dat al die duitsgezinden van binst den oorlog werkelijk een duitse smoel hebben? En die woorden vallen u op het hart en de geest gelijk een emmer koud water \”¦ (more…)
Zoals Lien het komt te zeggen: wij hebben daar op school gezeten. Ik weliswaar slechts twee jaar, maar toch.
Onmiddellijk zat mijn hoofd vol herinneringen.
Het was inderdaad in die tijd best een goeie school. Ik kwam van één van de grote Sint-scholen hier in Gent-centrum. Niet dat dat een slechte school was, daar met dat groene uniform, maar er werd daar veel minder aandacht aan de leerlingen besteed. Het belangrijkste daar was zo hoog mogelijke punten halen. Ten Doorn was daar anders is. Kleinschaliger. Menselijker. Er zijn daar verschillende leerkrachten waar ik zowaar mooie herinneringen aan heb.
En we hebben daar veel plezier gehad, zo meiskes onder elkaar. Met deze juffrouw en met Lien, natuurlijk. En met de zusjes waarvan er nu eentje beroemd is en die vroeger altijd naar het PMS moest omdat ze dachten dat ze anorexia had maar die kolossale hoeveelheden brol achteroversloeg. En natuurlijk met heel veel mensen die geen website hebben ondertussen. De mietjes.
Mijn toenmalige boyfriend zat daar ook op school, in het Hoger Onderwijs, want die volgde regentaat. Dat was een groot voordeel, want in de gebouwen van het hoger hadden ze een rokerskot.
Mijn huidig Lief, die zat op de school waarmee Ten Doorn ondertussen gefusioneerd is, maar tegen dat ik in Eeklo aankwam zat hij al op tunief. Een echte student en al, die in het weekend in ons jeugdhuis zat.
Op lien haar vrijgezellenavond zijn we nog afgezakt naar ons stamcafé van in die tijd. Het leek er toen nog marginaler dan tien jaar eerder. En het schoot tien jaar geleden al niet over.
Memories. Memories.
Hij heeft gezegd dat ik een half uurtje moet rusten en heeft mij toen resoluut naar mijn bedde gestuurd. Ik heb nl. zeer slecht geslapen en zie er blijkbaar moe uit en dat is niet goed, gezien mijn oververmoeid-gedoe van vorig academiejaar.
tsk.
mij zo commanderen.
gelukkig is er draadloos internet en de laptop.
Acht oktober komt dichterbij en er is net een peiling bekend gemaakt voor Gent. Het had beter gekund, het had slechter gekund.
– Ik ben heel trots al van tevoren dat het ernaar uitziet dat het VB niet zal vooruit gaan in onze stad. Ik had gevreesd voor 5 tot 10 procent, maar het ziet ernaar uit dat Seraphin niet mans genoeg zal zijn om een gebokshandschoende vuist te maken hier in Gent.
– Persoonlijk vind ik het jammer tot sp.a-spirit maar een klein beetje vooruit gaat. Het ware mooi geweest als Termont met een mooie overwinning was kunnen starten. Kwestie dat de mensen die denken dat hij een slechte burgemeester gaat zijn (zoals men dat ook dacht van Beke, lang lang geleden…) iets minder zouden morren.
– Ik had enigzins gehoopt dat de nationale progressie van CD&V-NVA zich niet zo doortrekken bij ons, maar dat blijkt ijdele hoop. Waarom ik dat gehoopt had? Omdat ik conservatisme (wat ik CD&V toedicht) en ego-centrisme (NVA) een groot risico vind in tijden dat we zouden moeten gericht zijn op de toekomst en op de buitenwereld. Openheid zal ons redden, denk ik.
En ik vind de kerk niet zo tof, dat ook. Al helemaal niet meer sinds ze nu ook al universiteiten op het matje roepen.
Zo. Mijn portie grote meningen voor vandaag. Morgen ongetwijfeld nog veel meer.