Mandarijntjes.
Plotse regenbuien.
Overwaaiende paraplu’s.
Donker als de wekker afgaat.
Wegduiken in de kraag van je jas.
Televisiedekentjes.
witloof-en-hesperolletjes.
Onmiskenbaar: het is herfst.
Een goed najaar
De vruchten zijn verkocht.
De boeren betalen de pacht aan de Heren.
De vliegen vallen dood op tafel.
Het regent gulzig en de bieten glanzen.
De akkers verteren hun moederkoek
en stijf in de wolken nadert de winter.
Morgen koop ik zeven kannen olie
en een nieuwe bril om in het boek te lezen.
Deze winter ga ik nog niet dood.
Paul Snoek
Ons Joke was op StuBru daarnet, in Mekka. Ze heeft dat goed gedaan, en ze heeft zelfs op slinkse wijze Het Project in de conversatie gegooid.
PS: neen, klijn. Ik ben nog steeds *niet* jarig.
Hij is een heel weekend weggeweest, maar net heeft hij gebeld dat Eva-van-de-GPS zegt dat hij om 19.08 thuis zal zijn. Hoera!
Allez, niet dat het niet plezant was é, dit weekend: ik ben naar de film geweest met de Project-mensen, heb tot vijf uur ‘sochtends in de White Cat gezeten met neef S. en vriendin E., heb een hele namiddag gewinkeld, koffie gedronken en geld uitgeven, heb los gringos te eten gehad en heb een bijzonder fijne brunch gehouden met Lien, vanmiddag.
Veel gedaan dus en me geen moment verveeld. Maar ik zal blij zijn als mijn lief terug is. Het Gemis, weet u wel. Of zoals het hier omschreven werd: “Ach, het is niets wat niemand eerder heeft gevoeld -of zelfs geschreven- maar dat maakt het daarom niet minder echt. Zelfs al denk u dat ik overdrijf en dat [hij] amper een paar dagen weg is.”
Vanmiddag ben ik, eerst met de zus en de mama van Lief en dan met vriendin klijn, de stad ingetrokken voor enig shopwerk. Het probleem is dat ik mezelf qua winkelgedrag heel lang onder controle kan houden (zoals vandaag in het fantastische Twiggy), maar dat het op een bepaald moment niet meer lukt en dat dan – ahum- alle remmen losgaan.
Zo ook deze middag: niet alleen heb ik de geplande dagcrème en poederdoos gekocht, maar deze werden aangevuld met een hoogstnoodzakelijk dikke wintertrui, een uiterst schattig bloesje en een bijzonder mooi lingerie-setje. Voeg daarbij het prachtige cadeautje dat ik al heb gekregen voor the upcoming birthday en de inkopen voor twee dagen in de Aula en u begrijpt dat mijn armen tien centimeter langer zijn geworden van het zeulen met de zware tassen. Het was geen zicht.
Daarnet echter, heb ik al mijn aankopen (behalve het eten, natuurlijk) uitgespreid op het bed en ik moet eerlijk toegeven dat ik een beetje gelukkig word van al dat moois.
Misschien heeft hij toch gelijk met dat fashionvictim-ding.