Alles van waarde is weerloos
Wel leuk: mijn haar ruikt naar shampoo in plaats van naar asbak, mijn trui naar waspoeder in plaats van naar asbak, mijn handen naar handcreme in plaats van naar asbak.
Niet leuk: lief ruikt naar asbak, zo blijkt.
Het grootste probleem van al is echter dat ik blijkbaar mijn relax-trigger kwijt ben nu. Roken stond gelijk met pauze, met rusten, met ontspanning. En mijn lichaam schijnt niet te begrijpen dat het signaal niet zal komen nu. Must. Find. Different. Trigger.
– Mijn laatste sigaret gerookt de nacht van vrijdag op zaterdag, omstreeks 3 uur.
– Sindsdien geen sigaret meer aangeraakt. Dat maakt *telt op vingers* op dit eigenste moment: 58 rookvrije uren. Oftewel 3480 minuten zonder nicotine.
– Of het lastig is? Ja, maar niet lastiger dan ik had verwacht. Ik wist dat stoppen voor mij zeer moeilijk zou zijn. Tijdens het weekend heb ik drie keer zin gehad om te roken:(1) bij de koffie na een hele middag shoppen in Keulen, (2) toen vriendin B. een sigaret opstak bij de aperitief en (3) na het ontbijt. De drang verdwijnt telkens na een minuut of twee. Zondagavond heb ik, vanaf het moment dat ik thuiskwam tot ik gaan slapen ben zin gehad om te roken. Er lagen sigaretten en er was in huis gerookt.
Heb een kauwgom genomen, veel water gedronken en heb lief een beetje afgesnauwd. Dat helpt meteen een heleboel. (ik heb sorry gezegd daarna, hoor).
– Of het leuk is, dat niet meer roken? Momenteel nog niet echt, daarvoor ben ik er nog te bewust mee bezig. Maar er zijn wel al een paar voordelen, vind ik. Mijn handen ruiken niet naar rook, want dat vond ik altijd erg vies. En die gezichtsverzorging van gisterenmiddag zal nu waarschijnlijk veel langer effect hebben dan anders. Voor de rest heb ik eigenlijk een beetje keelpijn, een constante vage hoofdpijn en een vuil hoestje. Dus echt gezond en fit ben ik er nog niet door geworden.
Net thuis van een heerlijk weekend, maar daarover later meer. Want Bartjen Peeters kondigt net de eerste “tropische pralien dat ge zijt” aan. Casa Creola met “Easy esta noche”, dat is het. En het inderdaad een schoon meiske met weinig kleren aan.
Het is een tof liedjen, vindt de verzamelde jury hier(verzameld jury= lief, vriendin B. en ikzelve.). Maar ze is niet altijd even toonvast.
Vriendin B. zegt: “het is leuk dat ze af en toe eens “hoew” doet, maar het is een beetje te veel. Less is more, en dat heeft ze aan haar kleedje wel begrepen. “ Lief: “ik vind dat wijs, dat ze dat begrepen heeft.”
Next: Afi met “Not that beautiful”. Afi heeft verloren van Catherine van vorig jaar, in Star Academy. Maar ik vond toen wel dat ze beter kon zingen dan Catherine.
Lief slaat handen voor de ogen “Oeh, dat is veel been.” En vriendin B. zegt: “Mij hebben ze altijd gezegd dat ge moet kiezen: billen bloot of tetten bloot. Niet alletwee.” Het liedje kan hier op algemene goedkeuring rekenen. Het kind kan zingen en het is een tof nummerken.
Lief: “Hoew. Haar vest is open. We have vision. I repeat: we have vision.”
De volgende kandidaat is Tommy met “The best time of my life”. Hij heeft een gitaar van 150 duizend frank vast, zegt lief. Er valt niet veel over te zeggen, over het liedje. Mooi voor op de radio, maar niet voor het songfestival.
De Leyers-dochters: “Afi, ik vond het straffi.” en “Tommy, Tommy, Tommy toch”.
Barbara Dex met Crazy, dat is ons volgende kandidaatje. Ik herhaal wat ik vorige week als zei bij Vanessa: als ge’t al eens geprobeerd en het is niet gelukt, waarom dan nog eens?
“In mijnen bloten staan repeteren met mijn borstel”. Barbara toch, op de nationale televisie, doe dat toch niet.
Lief:“Dertig jaar te laat” vriendin B.: “Ze houdt zich in”. Ik zie haar helemaal staan in een biertent of op een podium in een 35+singles-café.
Het is Melissa Etheridge!
Beatoxic met “Feel like”. Ow hola. Het is van beatbox, zegt Bart. Vriendin B. krijgt de slappe lach van hoe het eruit ziet.
“Wie zijn tante staat er daar met vuur te zwaaien?” zegt lief.
Ik vind het oersaai. En ik keek er ongelooflijk naar uit, want dat beatboxen kan zo spectaculair zijn. Durven, kracht tempo en ritme, dat hadden ze moeten doen. Nu is het een gemiste kans. Toemme toch.
Els De Schepper met “Als ik je morgen ergens tegenkom”, die doet ook mee. Coiffeur Glenn is dezelfde als die van vriendin B. hier in de living. Dat van vriendin B. is nochtans mooier. Els heeft een jackson-kapsel, maar dan in het rood.
Lief heeft het zo niet voor Els. Dat is een grandioos eufemisme.
Ik vind dat het goed zou staan in het rijtje van Nicole en Hugo en Pas de Deux. Eurovisie-pulp!
En weet ge wat? Ik vind het goed. De rest beaamt volmondig maar vreest dat we met dat *haar* serieus gaan afgaan. De internationale pers wrijft zich in de handen, volgens hen.
Roxane met “Push” it is de laatste kandidaat. Vriendin B. vindt dat een *censuur*.
Vals gezongen.
Lief vindt het een goeie show. Maar lief vindt alles een goeie show met dansende meiskes die niet veel aan hebben.
Vriendin B. denkt dat ze nie goed ziet met haar haar voor haar ogen.
Het is een geestig nummer. Maar Roxanne kan niet zingen. Haar achtergrondzangeressen zijn wel steengoed.
Conclusie: geef die micro aan iemand anders en ze kunnen naar het songfestival.
Tot zondagavond zal het hier stil zijn, want vanavond heb ik een uit-eten-date met mijn meneer.
En vanaf morgen ga ik met één van mijn favoriete dames van de hele wereld een weekendje van Flair-trut gaan doen.
Zaterdag checken we in in het viersterren-Dorint Sofitel in Centrum Keulen en dan gaan we shoppen. Zondag brengen we door in het kuuroord van het hotel, alwaar enige gezichtbehandelingen, massages en lichaamspeelings reeds geboekt zijn.
Zondagavond ben ik fris als een hoendertje, uitgerust en relax opnieuw terug in Gent.
Geniet alvast ook van uw weekend, daarzo aan de andere kant van het grote web.