Alles van waarde is weerloos
Ik zit bij mijn ouders thuis.
Ik tik op mijn nieuwe computer, die eindelijk is aangekomen (de eerste was gestolen…).
Het is een Dell Inspiron 6000.
Hij is zilvergrijs.
Hij is mooi.
Hij is rap (Pentium M 740 / 1.73GHz 2MB L2cache 533MHz FSB)
Hij heeft een prachtig LCD scherm.
Vanavond is lief niet thuis wegens repeteren. Maar ik vind dat precies niet zo erg meer, opeens.
Omdat Lien ernaar vraagt in de commentaren, een stand van zaken over het stop-project.
In cijfers
– Ik heb nog steeds niet gerookt, wat betekent dat ik nu mijn derde rookvrije week inga. In totaal ben ik vandaag bijna 17 dagen gestopt, of 390 uur om precies te zijn.
– In de dik twee weken volledige stop en de week halve stop (u weet wel, die eerste Zyban-week, toen ik maar vijf peuken per dag meer rookte) heb ik in totaal 28 pakjes Marlboro niet geconsumeerd. Goed voor zo’n 560 sigaretten.
– Dit alles betekent een besparing van 112 euri. En dan heb ik nog niet ingecalculeerd dat ik uitgaan momenteel een beetje vermijd en liever niet op café ga: ook al een besparing op zich.
In fysieke effecten
– De eerste drie dagen heb ik, zoals ik al eerder zei, bijzonder slecht geslapen. Badend in het zweet wakker worden van nachtmerries en onrustig liggen woelen. Het is me niet duidelijk of dit ligt aan de dubbele Zyban-dosis die ik toen net nam, of aan het nicotine-tekort. Dit effect is ondertussen verdwenen en ik slaap weer als een roos.
– Ik heb nog steeds last van dat vuile hoestje, maar oook dat is al iets beter. Sinds dit weekend, eigenlijk.
– Ik ben niet fitter geworden. Ik heb niet meer energie. Ik voel me niet gezonder. Maar daarvoor ben ik ook niet gestopt: ik heb het niet zo voor gezond en al.
– Ik ruik wel veel scherper, sinds een week. Ongeveer dagelijks zeg ik iets als “het ruikt hier naar pannekoeken/putjesgeur/gras/…” en antwoordt lief:”Ik ruik da niet ze”.
– Ik vind *niet* dat sigaretten op zich stinken. Integendeel. Ik vind *wel* dat mijn kleren vies ruiken als ik op café heb gezeten. In die mate dat ik er misselijk van word als ik thuiskom. Ik denk dat ik nog aan die geur moet wennen, ofzo.
– Ik ben nog niet zwaarder geworden. Ik snoep niet meer dan normaal.
– Als ik op café ga, heb ik de neiging om meer te drinken dan toen ik nog rookte. Waarschijnlijk is dat een compensatie (“dan mag ik tenminste nog iets…”), of een alternatieve manier van ontspannen. Dat is een werkpuntje voor volgende maand, dat terugschroeven. 1 ding tegelijk.
In emotionele effecten
– De eerste week na mijn stoppen, had ik het gevoel dat mijn leven een razende trein was die niet tot stilstand kwam. Ik vind ontspannen nu al iets makkelijker, maar het gaat nog steeds niet vanzelf.
– Ik merk dat ik nog steeds sneller geïrriteerd ben dan toen ik nog rookte. Wat mij waarschijnlijk *nog* moeilijker maakt om mee samen te leven dan normaal.
– Als ik veel stress heb en zeer moe ben(zoals donderdagavond en vrijdag) dan ben ik bijzonder huilerig. Normaal gezien ben ik nochtans geen bleiterken. Nu dus wel.
– Over het algemeen ben ik neerslachtig en verdrietig. Dat gevoel houdt nu ongeveer anderhalve week aan.
– Ik heb bij momenten last van jaloezie en van een lichte haat tegenover mensen die wel mogen roken van zichzelf.
– Ik kan dus niet zeggen dat ik gelukkig ben dat ik gestopt ben met roken. Au contraire.
In hulpmiddeltjes
– Een dubbele dosis Zyban is niet nodig voor mij: ik heb het niet moeilijker met 1 pil per dag dan met 2. Met 2 pillen slaap ik moeilijker. Ik neem er dus de laatste tijd over het algemeen eentje ‘s ochtends en enkel als het echt nodig is een tweede in de vooravond.
– Zoethout heeft vorige week een paar moelijke dagen helpen overbruggen, maar nu ben ik daar ook spontaan mee opgehouden.
Algemene conclusie.
Al bij al gaat het wel, dat stoppen. Maar om eerlijk te zijn is het moeilijker dan ik dacht. Ik zie er meer van af dan verwacht, vooral dan in effecten die ik niet had verwacht (zoals dat verdrietig zijn). De effecten die ik wel had verwacht (zenuwen, stress), die zijn dan weer veel minder.
Zondagavond. Een middag van wandelen in de stad, koffie en taart achter de rug, gevolgd door uitgebreide aperitief met vrienden en een lekker stukje koe met frietjes. Ik ben ontspannen. Ik heb goed gegeten. Ik heb een beetje alcohol in mijn lijf. Kortom: I am as ready as I’ll ever be. Bring on de laatste voorronde-kandidaten!
De eerste kandidaat doet mij in het voorfilmpje al de kreet “giejuuuw” uitstoten. De man laat zich Kaden noemen en wordt vergeleken met G. Clooney. Hoe ze daarbij komen is mij volstrekt onduidelijk: George Clooney is zowat de lekkerste man ter wereld. En dat is Kaden niet, trust me.
Het liedje, dan maar. “In your heaven” heet het en het heeft een vlot refrein. De rest is echter verwarrend: wij weten hier niet meteen waar het naartoe moet.
Goede punten voor de weinig cliche-matige en voor de tijd van het jaar bijzonder realitisch geklede achtergrond-dames. We hadden al genoeg bikini’s gezien voor januari.
Woest heet het tweede groepje en het is gevormd rond Tom Van Landuyt. U weet wel, van de films van vroeger. Het voorfilmpje toont hem met vrouw en dochter.
Lief stamelt:“hun kindje noemt Bloem. Bloem Van Landuyt. Dat is nog erger dan Krijger Rijckaert.”
Het liedje heet “Gek” en zijn gitaar hangt laag. Het is van gitaren en een beetje punk. En de basist is Wouter, denken we, van de Nieweirds en de Ketnetband. Ik vind het niet slecht, hoewel de zang een beetje minder is. Mijn bedenking echter: als we zoiets willen sturen, sturen we beter Belgian Associality. Of bestaan die niet meer?
Next: een idool-meiske die ik toen tof vond, met jongen die Ali noemt. Ali Vs Laura, een duo gevormd door de platenfirma. Het lief van laura noemt Ali een ruige jongen en mijn Lief roept naar het scherm: “Alleeeuh, zo’n afgelekte janet!”. “I belong to you belong to me” heet het en het is een liefdesliedje.
Oe. het is met een danschoreografie. Dat vind ik persoonlijk zo 2005, meneer.
Hij zingt goed. Maar het is mijn stijl niet, zo’n klassiek liefdeslied. En bij Laura loopt er het één en ander fout denk ik. Zoals een octaaf te hoog enzo.
Lief ergert zich aan die achtergronddansers:” Is dat voor de doven ofwa?” . Geen winnaar, vinden wij.
Yasmine heeft trouwens gelijk: Laura is een gezond flink meiske, en een knappe griet tout court.
Bij het voorfilmpje krijgen wij al de slappe lach. Het is Petra, afkomstig uit ons aller meetjesland. Ze heet nu La Sakhra en het is samen met Ingeborg één van die spirituele artistieke persoonlijkheidstrutten van de Vlaamsche Showbizz.
Ze doet met travestieten en dat is een goede gok: mikken op het gay-publiek voor het songfestival.
Lief: “Ze heeft scheerschuimtoeffen op haar hoofd”. Het is trouwens weer met een choreografie en ik hou mijn hart vast.
“Wonderland” heet het liedje. De choreografie is bruutweg gepikt van Vogue van Madonna. Het liedje zelf is echter allesbehalve slecht. Jazzy trompetten, up-tempo refrein. Schoon.
“Kijk kijk, striptease” (een opmerking van Lief)
Oei, het ging bijna fout toen Petra haar kleed uitdeed.
Trouwens: dit is de meest gay song tot nu toe. Ik hou van gay songs.
Vijfde kandidaat: Triskèl.In het Gentse ook wel bekend als Biezebaaize. * kotst even naast de sofa*
Voor een pop-liedje is het goed gemaakt: handgeklap en brikets in de lucht. Bij de tweede keer refrein zit ik mee te zingen.
Klassiek en voorspelbaar opgebouwd. De mensen hebben dat graag. Ikzelf vind dat niet zo super, dat soort liedjes. Maar voor Eurosong: doen.
Even op de man gespeeld ipv. op de bal: hij heeft een dik hoofd en op een bepaalde leeftijd moet ge uw haar knippen.
Next up: Belle Perez, de Spaanszingende marketingmachine. Anneke, die wij kennen, die heeft daar nog achter gedansd. Een toffe, schijnt het.
Haar liedjes heet ” El mundo bailando” en haar buik is bloot.
Polé Polé! Te veel Mochitos drinken op de Graslei! Zomers en lekker, dat liedje. Als ze niet naar Griekenland heeft ze toch naar alle waarschijnlijkheid de zomerhit te pakken. Gelijk toen met “Hello World”…
Het is wijs als ze een beetje schor zingt, vind ik. Of zoals lief zegt:”Ze gromt wel lekker”.
Laatste kandidaat voor vanavond: Eve Kempbel, uit onze geliefde Kempen (mwoehaha). Ik ben benieuwd. In het voorfilmpje zingt ze precies vals, vinden wij.
Ze zegt: “ik heb mijn ding gevonden en dat is rock”. Lief:“Hoe, en ze heeft een broek aan?”
“Not right”, heet het liedje en ik wil alvast even beginnen met: Lieve Eve, dit is geen rock!
Er zit te veel dance in. De meiskes op de achtergrond hebben weer bijna niets aan. Ik ben niet preuts, maar is dat niet wat overdreven, de laatste tijd.
Het nummer in totaliteit is niet slecht, vind ik. Precies een Roxanne, maar dan één die een beetje kan zingen.
De stoel die ik als bureaustoel gebruik sinds we hier komen wonen zijn, vertoonde sinds een paar weken enige mankementen: er was een vijsje losgekomen en de zitting helde daardoor over naar één kant. Gelukkig hebben wij twee “huishoudens” tot één gemaakt, nu 5 maand geleden, en hebben we dus gerief over en te veel. Zo ook stoelen.
Gezwind nam ik dus de kapotte stoel vanop mijn bureau (2e verdieping) mee naar de kelder om hem daar te ruilen voor een niet-kapot exemplaar. Strak plan, dacht ik. Er kan niets mislopen.
Ware het niet dat planken vloeren bijzonder glad kunnen zijn als je op je sokken door het huis flaneert.
Bovenaan de trap tussen eerste verdieping en gelijkvloers ben ik uitgegleden, de kapotte stoel in de handen. Gelukkig zijn mijn reflexen, ondanks mijn onderhand toch respectabele leeftijd, uitstekend: ik heb de stoel voor mij uit de trap afgegooid, in de hoop mezelf te redden. Tien treden lager ben ik dan zelf tot stilstand gekomen.
De gevolgen:
1. Voor de stoel: nog steeds kapot, dank u.
2. Voor lief: ongelooflijk geschrokken. Hij was de kattenbak aan het verversen in de keuken en zag opeens een stoel voorbijvliegen.
3. Voor mezelf: ik voorzie drie kanjers van blauwe plekken (elleboog, bil en rug) en mijn rug en schouders doen nogal pijn.
4. Voor de kat: het beest loopt angstig door het huis en schrikt van elk geluidje. Onze huis is voor dat beest duidelijk “die plek waar ze stoelen naar je hoofd gooien” geworden. Getraumatiseerd voor de rest van zijn kattenleven…
Zowaar een mooi begin van een zonnige zondag, me dunkt.
Update: ik heb twee builen ondertussen. Eén op mijn bil en één op mijn rug. Oh joy.
Michel schreef over de blogs die hij leest en hoe hij die ordent. Nu had ik net vanmiddag mijn maandelijkse opkuis gedaan, dus ik geef bij deze ook eens een overzichtje. Eigenlijk vooral omdat ik het wel een leuk idee vind om binnen pakweg een jaar te zien wat er nog steeds inzit.
Eerst en vooral: ik gebruik bloglines. En ik ben daar heel content van.Vooral het feit dat het gewoon een adres op internet is staat mij wel aan: zo kan ik overal lezen waar ik wil en wordt alles toch netjes bijgehouden…
Verder: ik ben behoorlijk fascistisch in mijn blogreader en mijn ordening. Feeds worden zonder pardon naar een andere categorie verwezen als ik ze een maand lang niet boeiend genoeg vond. Andere worden dan weer gepromoveerd als ze de voorbije maand aangenaam om lezen waren. U kunt dus maar beter uw best doen, want voor u het weet wordt u gedelete of gedegradeerd…
Categorieën dan, negen in totaal: 0. Me! Me! Me!, 1. In ‘t echt mensen, 2. Personal favorites, 3. Andere blogs, 4. Food is good, 5. Letters, 6. Onderwijs, 7. Blah Blah en 8. Op probatie
In de categorie “Me!Me!Me!” zitten mijn eigen feed, mijn comments-feed (om te kijken of alles mooi doorkomt…), de feeds van Gentblogt en die van ons digitaal leersysteem van de school.
De categorie “In’t echt mensen” behoeft waarschijnlijk weinig uitleg: iedereen die ik ooit in levende lijve heb ontmoet. Dankzij de blogribben van eerder deze maand zijn de eskimo’s, tiekenei en Schuppe naar daar verhuisd.
Verder in deze lijst: Lief, Lien, Fons, Bruno, Michel, Sandra, Huug, Steven, Smetty, Buffie, Mikaël, Dimi, Pietel, Ine, Kat, Bart (ja, ook met zijn andere blogs…), Vincent, Hans, Hendrik en Lord cms. In principe lees ik deze categorie iedere dag. Een mens moet op de hoogte blijven, niet?
De categorie “Personal favorites”, ook dat spreekt voor zich: dit zijn de weblogs van de mensen die ik niet in het echte leven ken, maar wel haast dagelijks lees, als er nieuwe dingen bijkomen. De categorie “Andere blogs” zijn weblogs die ik ook leuk vind, maar die ik meestal niet onmiddellijk lees. Het zijn de blogs die ik check als ik een beetje meer tijd heb. Af en toe wisselt er eens iets tussen die twee categorieën: een blog bevalt me zodanig dat ik hem naar de favorieten haal, of net omgekeerd: een blog wordt naar de “Andere” verwezen. Dat kan om veel verschillende redenen zijn: er wordt te weinig geschreven, de onderwerpen liggen me de laatste tijd niet zo erg,…
In beide rubrieken samen zitten een kleine 50 feeds.
Al het bovenstaande zijn in min of meerdere mate laif-logs en weblogs van mensen die niet over 1 specifiek onderwerp schrijven. Ook “Op probatie” is zo’n categorie. Dat is trouwens minder erg dan het lijkt: het zijn weblogs die ik pas heb leren kennen en die ik eerst een tijdje uitprobeer alvorens ze aan een definitieve categorie toe te voegen.
De andere rubrieken hebben met mijn interesses te maken. Ik lees ze als ik vrije tijd heb, of zin heb om over dat onderwerp te lezen. “Food is good” groepeert alles over eten: oa. chez pim, chocolate& zucchini en simply recipes. Bij “Letters” zit alles over taalkunde (bv. Taaladvies) , woordgebruik (Word of the day), discussies over taal (Taalschrift bijvoorbeeld), literatuur (Meander, De Leeskamer), boek reviews ( Weasel Words) en feeds van de standaard en vpro-boekenrubrieken.
In “Onderwijs” zit vanalles wat te maken heeft met onderwijs en ICT, zoals bijvoorbeeld edublogs.
En in “Blah Blah” tenslotte, zit al den brol: music-news van rolling stone, film-sites, dilbert-cartoons, gossip-sites en comedy-sites.
Alles samen: 109 feeds. Dat valt nog redelijk mee, me dunkt.
