Year: 2006

projecten

Afwezigheid.

Oei.

Blijkbaar moeten we hier ook de mensen entertainen terwijl we op reis zijn. Ik was het niet van plan, eigenlijk, maar nu ik er zo over denk lijkt het me wel een interessant idee.
Zal ik een beetje volksverheffing doen en voor iedere dag een schoon gedichtje klaarzetten? Zo uit mijn verzameling “mooie dingen voor de mensen”?

Zal ik nog een keer een paar afleveringen van Leeg schrijven?
Of zou ik eens tekeningskes van mijn lief inscannen en die dan publiceren?

Ah Ah, the sky is hier duidelijk alweer the limit é.

vriendjes

Anna.

Ik had het nog niet eens verteld, maar ik heb Anna dus al in ‘t echt gezien, ondertussen. Gisterenochtend veel te vroeg opgestaan nadat lief en ik op café hadden gehangen met dingsken-van-de-fotokes en dingsken-van-de-tekeningskens. Het deed dus pijn, maar ik ben er toch geraakt: tijdens de lunch zat uw dienaar in een veel te warme kliniek op baby-bezoek.

En het is alles wat u zich ervan voorstelt:
Sandra ziet er al heel goed uit, alsof er niets gebeurd is.
Michel zit aan een tafel met zijn laptop draadloos te surfen.
Anna is een ongelooflijk schoon kind
– van zodra ge Anna vastpakt begint Michel foto’s te nemen.

De kleinste Vuijlsteke heeft een hele tijd doodbraaf op mijn schoot liggen wakker worden (zeer schattig) en heeft vervolgens kaka gedaan in heur pamper waarna ik haar aan de mama heb teruggegeven (zeer handig).
Andersmans baby’s zijn zo wijs maat.

moeilijk

Loyaliteit.

Volgende week, tijdens onze kortstondige afwezigheid, wordt ons huis bewoond door vrienden. We willen immers ons klein monster niet verkassen en we hebben bovendien een populair huis: met draadloos internet, kabeltelevisie en een dakterras om in de zon te zitten. Een beetje vakantie in je eigen stad, zo lijkt het wel.
Ik heb verder vriendin K.verteld over ons uitstekende groentenabonnement dat ze naar hartelust mogen degusteren en heb bovendien beloofd knisperverse lakens te voorzien.
Het beste argument om mense tot house-sitting te overtuigen is echter onze fantastische kat. Santa Boogie is in de zes maand dat we hem nu hebben opgegroeid van the cutest kitten tot de coolste kater van de stad. Het beest is een arrogant stuk krapuul, is speels en heeft de vechtlust van een uit de kluiten gewassen viking. Tegelijkertijd is hij echter ook enorm aanhankelijk: hij kruipt op je schoot, komt om de haverklap aandacht afsmeken, gaat spinnend tegen je aanliggen en loopt ons overal achterna.
Die combinatie van rebellie en aaibaarheid: het werkt op de mensen hun gemoed.

Nu vraag ik me af of hij in de dagen dat we weg zijn ook zo gaat flemen bij onze house-sitters. Met andere woorden: is die kat aan ons gehecht en ziet hij ons echt zo graag als we denken, of is eender wie goed genoeg en gaat het gewoon om “the hand that feeds me”.
Spannend en al.

moeilijk

Stuerboy.

GO!

buiten wacht een wereld
van zon en regenbogen
de afwas staat er nog
maar ik heb al stofgezogen

Zo wijs. Pietel verwijst naar een artikel van Stuerboy, die ik in de tijd leerde kennen via een link op deze site en met wiens verzen ik in de goede oude tijd meermaals zeer erg heb gelachen.
Het was jaren geleden dat ik de site had gezien. Dankuwel voor de heropfrissing!

LIEFDADIGHEID

ik draag uilen naar Athene
en tevens water naar de zee
onbezoldigd, nota bene
want ik ben een toffe pee